Psalms 81
1 For the end, a Psalm for Asaph, concerning the wine-presses. Rejoice ye in God our helper; shout aloud to the God of Jacob.
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп «Гиттиф»та челинсун дәп, Асаф язған күй: — Күч-қуввитимиз болған Худаға күй ейтип яңритиңлар, Яқупниң Худасиға шатлинип тәнтәнә қилиңлар!
2 Take a psalm, and produce the timbrel, the pleasant psaltery with the harp.
Нахшини яңритип, дапни елип, Йеқимлиқ чилтар һәм равабни челиңлар!
3 Blow the trumpet at the new moon, in the glorious day of your feast.
Йеңи айда, бәлгүләнгән вақитта, Байрам-һейт күнимиздә нағра-сүнай челиңлар!
4 For [this] is an ordinance for Israel, and a statute of the God of Jacob.
Чүнки бу Исраил үчүн бекитилгән бәлгүлимә, Яқупниң Худасиниң бир пәрманидур.
5 He made it [to be] a testimony in Joseph, when he came forth out of the land of Egypt: he heard a language which he understood not.
У Мисир зиминида жүрүш қилғанлирида, (Шу йәрдә биз чүшәнмәйдиған бир тилни аңлап жүрәттуқ) У буни Йүсүпкә гува қилип бәрди;
6 He removed his back from burdens: his hands slaved in making the baskets.
— «Униң мүрисини жүктин сақит қилдим, Униң қоли севәт көтириштин азат болди;
7 Thou didst call upon me in trouble, and I delivered thee; I heard thee in the secret place of the storm: I proved thee at the water of Strife. (Pause)
Қистақчилиқта нида қилдиң, Мән сени азат қилдим; Гүлдүрмама чиққан мәхпий җайдин саңа җавап бәрдим; «Мәрибаһ» сулири бойида сени синидим». (Селаһ)
8 Hear, my people, and I will speak to thee, O Israel; and I will testify to thee: if thou wilt hearken to me;
— «Тиңша, хәлқим, Мән сени гувалар билән агаһландурмән; И Исраил, Маңа қулақ салсаң еди!
9 there shall be no new god in thee; neither shalt thou worship a strange god.
Араңда ят илаһ болмисун, Ят әлдики илаһқа баш әгмигин!
10 For I am the Lord thy God, that brought thee out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.
Сени Мисирдин елип чиққан Пәрвәрдигар Худайиңдурмән; Ағзиңни йоған ач, Мән уни толдуримән.
11 But my people hearkened not to my voice; and Israel gave no heed to me.
— Бирақ хәлқим садайимға қулақ салмиди, Исраилниң Маңа бағланғуси йоқ еди;
12 So I let them go after the ways of their own hearts: they will go on in their own ways.
Шуңа Мән уларни өз тәрсалиғиға қоювәттим; Улар өз мәслиһәтлири билән меңиверәтти.
13 If my people had hearkened to me, if Israel had walked in my ways,
— Аһ, Мениң хәлқим Маңа қулақ салса еди! Исраил Мениң йоллиримда жүрсә еди!
14 I should have put down their enemies very quickly, and should have laid my hand upon those that afflicted them.
Уларниң дүшмәнлирини тезла егилдүрәр едим, Қолумни рәқиплиригә бурап, уларни басар едим.
15 The Lord's enemies [should have] lied to him: but their time shall be for ever.
Пәрвәрдигарға нәпрәтләнгүчиләр Униң алдида зәиплишип бойсунар еди; Уларниң шу ахирити мәңгүгә болатти;
16 And he fed them with the fat of wheat; and satisfied them with honey out of the rock.
Саңа аш-буғдайниң әң есилини йегүзәр едим, Бәрһәқ, қорам таштин һәсәл аққузуп сени қандурар едим».
