Psalms 74
1 [A Psalm] of instruction for Asaph. Wherefore hast thou rejected [us], O God, for ever? [wherefore] is thy wrath kindled against the sheep of thy pasture?
Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
2 Remember thy congregation which thou hast purchased from the beginning; thou didst ransom the rod of thine inheritance; this mount Sion wherein thou hast dwelt.
Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
3 Lift up thine hands against their pride continually; [because of] all that the enemy has done wickedly in thy holy places.
Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
4 And they that hate thee have boasted in the midst of thy feast; they have set up their standards for signs,
Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
5 ignorantly as it were in the entrance above;
Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
6 they cut down its doors at once with axes as in a wood of trees; they have broken it down with hatchet and stone cutter.
A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
7 They have burnt thy sanctuary with fire to the ground; they have profaned the habitation of thy name.
Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
8 They have said in their heart, [even] all their kindred together, Come, let us abolish the feasts of the Lord from the earth.
Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
9 We have not seen our signs; there is no longer a prophet; and [God] will not know us any more.
Znaków naszych nie widzimy: już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
10 How long, O God, shall the enemy reproach? shall the enemy provoke thy name forever?
Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
11 Wherefore turnest thou away thine hand, and thy right hand from the midst of thy bosom for ever?
Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
12 But God is our King of old; he has wrought salvation in the midst of the earth.
Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
13 Thou didst establish the sea, in thy might, thou didst break to pieces the heads of the dragons in the water.
Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
14 Thou didst break to pieces the heads of the dragon; thou didst give him [for] meat to the Ethiopian nations.
Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
15 Thou didst cleave fountains and torrents; thou driedst up mighty rivers.
Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
16 The day is thine, and the night is thine; thou hast prepared the sun and the moon.
Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
17 Thou hast made all the borders of the earth; thou hast made summer and spring.
Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
18 Remember this thy creation: an enemy has reproached the Lord, and a foolish people has provoked thy name.
Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
19 Deliver not to the wild beasts a soul that gives praise to thee: forget not for ever the souls of thy poor.
Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
20 Look upon thy covenant: for the dark [places] of the earth are filled with the habitations of iniquity.
Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.
21 let not the afflicted and shamed one be rejected: the poor and needy shall praise thy name.
Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
22 Arise, O God, plead thy cause: remember thy reproaches that come from the foolish one all the day.
Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.
23 Forget not the voice of thy suppliants: let the pride of them that hate thee continually ascend before thee.
Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
