Psalms 69
1 For the end, [a Psalm] of David, for alternate [strains]. Save me, O God; for the waters have come in to my soul.
Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt
2 I am stuck fast in deep mire, and there is no standing: I am come in to the depths of the sea, and a storm has overwhelmed me.
og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.
3 I am weary [of] crying, my throat has become hoarse; mine eyes have failed by my waiting on my God.
Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!
4 They that hate me without a cause are more than the hairs of my head: my enemies that persecute me unrighteously are strengthened: then I restored that which I took not away.
Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!
5 O God, thou knowest my foolishness; and my transgressions are not hidden from thee.
Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.
6 Let not them that wait on thee, O Lord of hosts, be ashamed on my account: let not them that seek thee, be ashamed on my account, O God of Israel.
Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,
7 For I have suffered reproach for thy sake; shame has covered my face.
þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.
8 I became strange to my brethren, and a stranger to my mother's children.
Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!
9 For the zeal of thine house has eaten me up; and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.
Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.
10 And I bowed down my soul with fasting, and that was made my reproach.
Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.
11 And I put on sackcloth for my covering; and I became a proverb to them.
Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!
12 They that sit in the gate talked against me, and they that drank wine sang against me.
Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!
13 But I [will cry] to thee, O Lord, in my prayer; O God, it is a propitious time: in the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation.
En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.
14 Save me from the mire, that I stick not [in it]: let me be delivered from them that hate me, and from the deep waters.
Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!
15 Let not the waterflood drown me, nor let the deep swallow me up; neither let the well shut its mouth upon me.
Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!
16 Hear me, O Lord; for thy mercy is good: according to the multitude of thy compassions look upon me.
Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.
17 And turn not away thy face from thy servant; for I am afflicted: hear me speedily.
Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!
18 Draw nigh to my soul and redeem it: deliver me because of mine enemies.
Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.
19 For thou knowest my reproach, and my shame, and my confusion; all that afflict me are before thee.
Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.
20 My soul has waited for reproach and misery; and I waited for one to grieve with me, but there was none; and for one to comfort me, but I found none.
Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!
21 They gave [me] also gall for my food, and made me drink vinegar for my thirst.
Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.
22 Let their table before them be for a snare, and for a recompense, and for a stumbling-block.
Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.
23 Let their eyes be darkened that they should not see; and bow down their back continually.
Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.
24 Pour out thy wrath upon them, and let the fury of thine anger take hold on them.
Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.
25 Let their habitation be made desolate; and let there be no inhabitant in their tents:
Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.
26 Because they persecuted him whom thou hast smitten; and they have added to the grief of my wounds.
Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.
27 Add iniquity to their iniquity; and let them not come into thy righteousness.
Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.
28 Let them be blotted out of the book of the living, and let them not be written with the righteous.
Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.
29 I am poor and sorrowful; but the salvation of thy countenance has helped me.
Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!
30 I will praise the name of my God with a song, I will magnify him with praise;
Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.
31 and [this] shall please God more than a young calf having horns and hoofs.
Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.
32 Let the poor see and rejoice; seek the Lord diligently, and ye shall live.
Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!
33 For the Lord hears the poor, and does not set at nought his fettered ones.
Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.
34 Let the heavens and the earth raise him, the sea, and all things moving in them.
Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!
35 For God will save Sion, and the cities of Judea shall be built; and [men] shall dwell there, and inherit it.
Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.
36 And the seed of his servants shall possess it, and they that love his name shall dwell therein.
Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.
