Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what has happened to us: behold, and look on our reproach.
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Our inheritance has been turned away to aliens, our houses to strangers:
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 we are become orphans, we have no father, our mothers are as widows.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 We have drunk our water for money; our wood is sold to us [for a burden] on our neck:
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 we have been persecuted, we have laboured, we have had no rest.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Egypt gave the hand [to us], Assur to their own satisfaction.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Our fathers sinned, [and] are not: we have borne their iniquities.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Servants have ruled over us: there is none to ransom [us] out of their hand.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 We shall bring in our bread with [danger of] our lives, because of the sword of the wilderness.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Our skin is blackened like an oven; they are convulsed, because of the storms of famine.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 They humbled the women in Sion, the virgins in the cities of Juda.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Princes were hanged up by their hands: the elders were not honoured.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 The chosen men lifted up [the voice in] weeping, and the youths fainted under the wood.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 And the elders ceased from the gate, the chosen men ceased from their music.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 The joy of our heart has ceased; our dance is turned into mourning.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 The crown has fallen [from] our head: yea, woe to us! for we have sinned.
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 For this has grief come; our heart is sorrowful: for this our eyes are darkened.
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 Over the mountain of Sion, because it is made desolate, foxes have walked therein.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 But thou, O Lord, shalt dwell for ever; thy throne [shall endure] to generation and generation.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Wherefore wilt thou utterly forget us, and abandon us a long time?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Turn us, O Lord, to thee, and we shall be turned; and renew our days as before.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 For thou hast indeed rejected us; thou hast been very wroth against us.
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
