Psalms 79

1 A Psalm. Of Asaph. O God, the nations have come into your heritage; they have made your holy Temple unclean; they have made Jerusalem a mass of broken walls.

مزمور آساف. ای خدا، قومهای خدانشناس، سرزمین قوم برگزیدهٔ تو را تسخیر نمودند؛ خانهٔ مقدّس تو را بی‌حرمت کردند و شهر اورشلیم را خراب نمودند.

2 They have given the bodies of your servants as food to the birds of the air, and the flesh of your saints to the beasts of the earth.

جنازه‌های بندگانت را خوراک پرندگان و جانوران ساختند.

3 Their blood has been flowing like water round about Jerusalem; there was no one to put them in their last resting-place.

خون آنها را مانند آب در اطراف اورشلیم جاری کردند؛ کسی باقی نماند تا آنها را دفن کند.

4 We are looked down on by our neighbours, we are laughed at and made sport of by those who are round us.

ای خدا، نزد قومهای اطراف رسوا و مایهٔ ریشخند شده‌ایم.

5 How long, O Lord? will you be angry for ever? will your wrath go on burning like fire?

خداوندا، تا به کی بر ما خشمگین خواهی بود؟ آیا آتش خشم تو تا به ابد بر سر ما زبانه خواهد کشید؟

6 Let your wrath be on the nations who have no knowledge of you, and on the kingdoms who have not made prayer to your name.

خدایا، خشم خود را بر سرزمینها و قومهایی که تو را نمی‌شناسند و عبادت نمی‌کنند، بریز.

7 For they have taken Jacob for their meat, and made waste his house.

همین قومها بودند که دست به کشتار قوم تو زدند و خانه‌هایشان را خراب نمودند.

8 Do not keep in mind against us the sins of our fathers; let your mercy come to us quickly, for we have been made very low.

ای خدا، ما را به سبب گناهانی که اجدادمان مرتکب شده‌اند مجازات نکن. بر ما رحم فرما، زیرا بسیار دردمندیم.

9 Give us help, O God of our salvation, for the glory of your name; take us out of danger and give us forgiveness for our sins, because of your name.

ای خدایی که نجا‌ت‌دهندۀ ما هستی، به خاطر حرمت نام خودت ما را یاری فرما؛ ما را نجات ده و گناهان ما را بیامرز.

10 Why may the nations say, Where is their God? Let payment for the blood of your servants be made openly among the nations before our eyes.

چرا قومهای خدانشناس بگویند: «خدای ایشان کجاست؟» ای خدا، بگذار با چشمان خود ببینیم که تو انتقام خون بندگانت را از دشمنان می‌گیری.

11 Let the cry of the prisoner come before you; with your strong arm make free the children of death;

خداوندا، نالهٔ اسیران را بشنو و با دست توانای خود آنانی را که محکوم به مرگ هستند، برهان.

12 And give punishment seven times over into the breast of our neighbours for the bitter words which they have said against you, O Lord.

از قومهای مجاور ما، به سبب بی‌حرمتی‌ای که نسبت به تو روا داشته‌اند، هفت برابر شدیدتر انتقام بگیر.

13 So we your people, and the sheep of your flock, will give you glory for ever: we will go on praising you through all generations.

آنگاه ما که قوم برگزیده و گوسفندان گلهٔ تو هستیم، تو را تا به ابد شکر خواهیم گفت و تمام نسلهای آیندهٔ ما تو را ستایش خواهند کرد.