Psalms 78
1 Maschil. Of Asaph. Give ear, O my people, to my law; let your ears be bent down to the words of my mouth.
Asaf'ın Maskili Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
2 Opening my mouth I will give out a story, even the dark sayings of old times;
Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,
3 Which have come to our hearing and our knowledge, as they were given to us by our fathers.
Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.
4 We will not keep them secret from our children; we will make clear to the coming generation the praises of the Lord and his strength, and the great works of wonder which he has done.
Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB'bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.
5 He put up a witness in Jacob, and made a law in Israel; which he gave to our fathers so that they might give knowledge of them to their children;
RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail'e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.
6 So that the generation to come might have knowledge of them, even the children of the future, who would give word of them to their children;
Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
7 So that they might put their hope in God, and not let God's works go out of their minds, but keep his laws;
Tanrı'ya güven duysunlar, Tanrı'nın yaptıklarını unutmasınlar, O'nun buyruklarını yerine getirsinler;
8 And not be like their fathers, a stiff-necked and uncontrolled generation; a generation whose heart was hard, whose spirit was not true to God.
Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı'ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
9 The children of Ephraim, armed with bows, were turned back on the day of the fight.
Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.
10 They were not ruled by God's word, and they would not go in the way of his law;
Tanrı'nın antlaşmasına uymadılar, O'nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
11 They let his works go out of their memory, and the wonders which he had made them see.
Unuttular O'nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.
12 He did great works before the eyes of their fathers, in the land of Egypt, in the fields of Zoan.
Mısır'da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
13 The sea was cut in two so that they might go through; the waters were massed together on this side and on that.
Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
14 In the daytime he was guiding them in the cloud, and all through the night with a light of fire.
Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
15 The rocks of the waste land were broken by his power, and he gave them drink as out of the deep waters.
Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.
16 He made streams come out of the rock; and waters came flowing down like rivers.
Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.
17 And they went on sinning against him even more, turning away from the Most High in the waste land;
Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.
18 Testing God in their hearts, requesting meat for their desire.
Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı'yı denediler.
19 They said bitter words against God, saying, Is God able to make ready a table in the waste land?
“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı'ya karşı konuştular.
20 See, the rock was cut open by his power, so that the water came rushing out, and overflowing streams; is he able to give us bread? is he able to get meat for his people?
“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”
21 So these things came to the Lord's ears, and he was angry; and a fire was lighted against Jacob, and wrath came up against Israel;
RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail'e karşı;
22 Because they had no faith in God, and no hope in his salvation.
Çünkü Tanrı'ya inanmıyorlardı, O'nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
23 And he gave orders to the clouds on high, and the doors of heaven were open;
Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;
24 And he sent down manna like rain for their food, and gave them the grain of heaven.
Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.
25 Man took part in the food of strong ones; he sent them meat in full measure.
Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
26 He sent an east wind from heaven, driving on the south wind by his power.
Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
27 He sent down meat on them like dust, and feathered birds like the sand of the sea,
Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;
28 And he let it come down into their resting-place, round about their tents.
Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
29 So they had food and were full; for he gave them their desire;
Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
30 But they were not turned from their desires; and while the food was still in their mouths,
Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,
31 The wrath of God came on them, and put to death the fattest of them, and put an end to the young men of Israel.
Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.
32 For all this they went on sinning even more, and had no faith in his great wonders.
Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.
33 So their days were wasted like a breath, and their years in trouble.
Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
34 When he sent death on them, then they made search for him; turning to him and looking for him with care;
Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.
35 In the memory that God was their Rock, and the Most High God their saviour.
Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
36 But their lips were false to him, and their tongues were untrue to him;
Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
37 And their hearts were not right with him, and they did not keep their agreement with him.
O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.
38 But he, being full of pity, has forgiveness for sin, and does not put an end to man: frequently turning back his wrath, and not being violently angry.
Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.
39 So he kept in mind that they were only flesh; a breath which is quickly gone, and will not come again.
Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
40 How frequently did they go against him in the waste land, and give him cause for grief in the dry places!
Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!
41 Again they put God to the test, and gave pain to the Holy One of Israel.
Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.
42 They did not keep in mind the work of his hand, or the day when he took them from the power of their haters;
Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
43 How he had done his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan;
Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
44 So that their rivers were turned to blood, and they were not able to get drink from their streams.
Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.
45 He sent different sorts of flies among them, poisoning their flesh; and frogs for their destruction.
Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
46 He gave the increase of their fields to worms, the fruits of their industry to the locusts.
Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
47 He sent ice for the destruction of their vines; their trees were damaged by the bitter cold.
Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
48 Ice was rained down on their cattle; thunderstorms sent destruction among the flocks.
Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
49 He sent on them the heat of his wrath, his bitter disgust, letting loose evil angels among them.
Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
50 He let his wrath have its way; he did not keep back their soul from death, but gave their life to disease.
Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
51 He gave to destruction all the first sons of Egypt; the first-fruits of their strength in the tents of Ham;
Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
52 But he took his people out like sheep, guiding them in the waste land like a flock.
Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.
53 He took them on safely so that they had no fear; but their haters were covered by the sea.
Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
54 And he was their guide to his holy land, even to the mountain, which his right hand had made his;
Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
55 Driving out nations before them, marking out the line of their heritage, and giving the people of Israel their tents for a resting-place.
Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.
56 But they were bitter against the Most High God, testing him, and not keeping his laws;
Ama onlar yüce Tanrı'yı denediler, O'na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.
57 Their hearts were turned back and untrue like their fathers; they were turned to one side like a twisted bow.
Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
58 They made him angry with their high places; moving him to wrath with their images.
Puta taptıkları yerlerle O'nu kızdırdılar, Putlarıyla O'nu kıskandırdılar.
59 When this came to God's ears he was very angry, and gave up Israel completely;
Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail'i büsbütün reddetti.
60 So that he went away from the holy place in Shiloh, the tent which he had put among men;
İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo'daki konutunu terk etti.
61 And he let his strength be taken prisoner, and gave his glory into the hands of his hater.
Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.
62 He gave his people up to the sword, and was angry with his heritage.
Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.
63 Their young men were burned in the fire; and their virgins were not praised in the bride-song.
Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
64 Their priests were put to death by the sword, and their widows made no weeping for them.
Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.
65 Then was the Lord like one awaking from sleep, and like a strong man crying out because of wine.
O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
66 His haters were turned back by his blows and shamed for ever.
Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.
67 And he put the tent of Joseph on one side, and took not the tribe of Ephraim;
Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;
68 But he took the tribe of Judah for himself, and the mountain of Zion, in which he had pleasure.
Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı'nı seçti.
69 And he made his holy place like the high heaven, like the earth which is fixed by him for ever.
Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
70 He took David to be his servant, taking him from the place of the flocks;
Kulu Davut'u seçti, Onu koyun ağılından aldı.
71 From looking after the sheep which were giving milk, he took him to give food to Jacob his people, and to Israel his heritage.
Halkı Yakup'u, kendi halkı İsrail'i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
72 So he gave them food with an upright heart, guiding them by the wisdom of his hands.
Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.
