Psalms 49

1 Alamoth. To the chief music-maker. Of the sons of Korah. A Psalm. Give attention to this, all you peoples; let your ears be open, all you who are living in the world.

برای رهبر سرایندگان. مزمور پسران قورَح. ای همهٔ قومهای روی زمین این را بشنوید! ای تمام مردم جهان گوش فرا دهید!

2 High and low together, the poor, and those who have wealth.

ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقیران، همگی

3 From my mouth will come words of wisdom; and in the thoughts of my heart will be knowledge.

به سخنان حکیمانهٔ من گوش دهید.

4 I will put my teaching into a story; I will make my dark sayings clear with music.

می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بیان کنم؛ می‌خواهم با نوای بربط این مشکل را بگشایم.

5 What cause have I for fear in the days of evil, when the evil-doing of those who are working for my downfall is round about me?

چرا باید در روزهای مصیبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم که دشمنان تبهکار دور مرا بگیرند

6 Even of those whose faith is in their wealth, and whose hearts are lifted up because of their stores.

و آنانی که اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌کنند مرا محاصره نمایند؟

7 Truly, no man may get back his soul for a price, or give to God the payment for himself;

هیچ‌کس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد.

8 (Because it takes a great price to keep his soul from death, and man is not able to give it.)

زیرا فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست.

9 So that he might have eternal life, and never see the underworld.

هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند.

10 For he sees that wise men come to their end, and foolish persons of low behaviour come to destruction together, letting their wealth go to others.

زیرا می‌بینیم که چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌میرد و آنچه را اندوخته است برای دیگران برجای می‌نهد.

11 The place of the dead is their house for ever, and their resting-place through all generations; those who come after them give their names to their lands.

آنان املاک و زمینهای خود را به نام خود نامگذاری می‌کنند و گمان می‌برند که خانه‌هایشان دائمی است و تا ابد باقی می‌ماند.

12 But man, like the animals, does not go on for ever; he comes to an end like the beasts.

غافل از اینکه هیچ انسانی تا به ابد در شکوه خود باقی نمی‌ماند بلکه همچون حیوان جان می‌سپارد.

13 This is the way of the foolish; their silver is for those who come after them, and their children get the pleasure of their gold. (Selah)

این است سرنوشت افرادی که به خود توکل می‌کنند و سرنوشت کسانی که از ایشان پیروی می‌نمایند.

14 Death will give them their food like sheep; the underworld is their fate and they will go down into it; their flesh is food for worms; their form is wasted away; the underworld is their resting-place for ever. (Sheol h7585)

آنها گوسفندانی هستند که به سوی هلاکت پیش می‌روند زیرا مرگ، آنها را شبانی می‌کند. صبحگاهان، شروران مغلوب نیکان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد. (Sheol h7585)

15 But God will get back my soul; for he will take me from the power of death. (Selah) (Sheol h7585)

اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانید. (Sheol h7585)

16 Have no fear when wealth comes to a man, and the glory of his house is increased;

نگران نشو وقتی کسی ثروتمند می‌شود و بر شکوه خانه‌اش افزوده می‌گردد!

17 For at his death, he will take nothing away; his glory will not go down after him.

زیرا هنگامی که بمیرد چیزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش به دنبال او به قبر نخواهد رفت.

18 Though he might have pride in his soul in his life-time, and men will give you praise if you do well for yourself,

هر چند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقیتش بستایند،

19 He will go to the generation of his fathers; he will not see the light again.

اما او سرانجام به جایی که اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساکن خواهد شد.

20 Man, like the animals, does not go on for ever; he comes to an end like the beasts.

آری، انسان با وجود تمام فرّ و شکوهش، سرانجام مانند حیوان می‌میرد.