Psalms 38

1 A Psalm. Of David. To keep in memory. O Lord, be not bitter with me in your wrath; let not your hand be on me in the heat of your passion.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 For your arrows have gone into my flesh, and I am crushed under the weight of your hand.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 My flesh is wasted because of your wrath; and there is no peace in my bones because of my sin.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 For my crimes have gone over my head; they are like a great weight which is more than my strength.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 My wounds are poisoned and evil-smelling, because of my foolish behaviour.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 I am troubled, I am made low; I go weeping all the day.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 For my body is full of burning; all my flesh is unhealthy.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 I am feeble and crushed down; I gave a cry like a lion because of the grief in my heart.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Lord, all my desire is before you; my sorrow is not kept secret from you.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 My heart goes out in pain, my strength is wasting away; as for the light of my eyes, it is gone from me.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 My lovers and my friends keep away from my disease; my relations keep far away.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 Those who have a desire to take my life put nets for me; those who are designing my destruction say evil things against me, all the day their minds are full of deceit.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 But I kept my ears shut like a man without hearing; like a man without a voice, never opening his mouth.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 So I was like a man whose ears are shut, and in whose mouth there are no sharp words.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 In you, O Lord, is my hope: you will give me an answer, O Lord, my God.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 I said, Let them not be glad over me; when my foot is moved, let them not be lifted up with pride against me.

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 My feet are near to falling, and my sorrow is ever before me.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 I will make clear my wrongdoing, with sorrow in my heart for my sin.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 But they are strong who have hate for me without cause: those who are against me falsely are increased in numbers.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 They give me back evil for good; they are my haters because I go after the thing which is right.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Do not give me up, O Lord; O my God, be near to me.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Come quickly to give me help, O Lord, my salvation.

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!