Psalms 137

1 By the rivers of Babylon we were seated, weeping at the memory of Zion,

Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

2 Hanging our instruments of music on the trees by the waterside.

Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

3 For there those who had taken us prisoners made request for a song; and those who had taken away all we had gave us orders to be glad, saying, Give us one of the songs of Zion.

Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

4 How may we give the Lord's song in a strange land?

Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

5 If I keep not your memory, O Jerusalem, let not my right hand keep the memory of its art.

Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

6 If I let you go out of my thoughts, and if I do not put Jerusalem before my greatest joy, let my tongue be fixed to the roof of my mouth.

Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

7 O Lord, keep in mind against the children of Edom the day of Jerusalem; how they said, Let it be uncovered, uncovered even to its base.

И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

8 O daughter of Babylon, whose fate is destruction; happy is the man who does to you what you have done to us.

И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

9 Happy is the man who takes your little ones, crushing them against the rocks.

Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!