Psalms 129

1 A Song of the going up. Great have been my troubles from the time when I was young (let Israel now say);

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 Great have been my troubles from the time when I was young, but my troubles have not overcome me.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 The ploughmen were ploughing on my back; long were the wounds they made.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 The Lord is true: the cords of the evil-doers are broken in two.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Let all the haters of Zion be shamed and turned back.

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 Let them be like the grass on the house-tops, which is dry before it comes to full growth.

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 He who gets in the grain has no use for it; and they do not make bands of it for the grain-stems.

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 And those who go by do not say, The blessing of the Lord be on you; we give you blessing in the name of the Lord.

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»