Psalms 125

1 A Song of the going up. Those whose hope is in the Lord are like the mountain of Zion, which may not be moved, but keeps its place for ever.

«Ωιδή των Αναβαθμών.» Οι πεποιθότες επί Κύριον είναι ως το όρος Σιών, το οποίον δεν θέλει σαλευθή· εις τον αιώνα διαμένει.

2 As the mountains are round about Jerusalem, so the Lord is round about his people, from this time and for ever.

Καθώς η Ιερουσαλήμ κυκλόνεται υπό των ορέων, ούτως ο Κύριος κυκλόνει τον λαόν αυτού από του νυν και έως του αιώνος.

3 For the rod of sinners will not be resting on the heritage of the upright; so that the upright may not put out their hands to evil.

Διότι δεν θέλει διαμένει η ράβδος της ασεβείας επί τον κλήρον των δικαίων, διά να μη εκτείνωσιν οι δίκαιοι τας χείρας αυτών εις την ανομίαν.

4 Do good, O Lord, to those who are good, and to those who are upright in heart.

Αγαθοποίησον, Κύριε, τους αγαθούς και τους ευθείς την καρδίαν.

5 But as for such as are turned out of the straight way, the Lord will take them away with the workers of evil. Let peace be on Israel.

Τους δε εκκλίνοντας εις τας σκολιάς οδούς των, ο Κύριος θέλει απαγάγει αυτούς μετά των εργαζομένων την ανομίαν. Ειρήνη επί τον Ισραήλ.