Psalms 122

1 A Song of the going up. Of David. I was glad because they said to me, We will go into the house of the Lord.

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

2 At last our feet were inside your doors, O Jerusalem.

و اینک اینجا در میان دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌ایم!

3 O Jerusalem, you are like a town which is well joined together;

اورشلیم اینک بازسازی شده و دیوارهایش به هم پیوسته است.

4 To which the tribes went up, even the tribes of the Lord, for a witness to Israel, to give praise to the name of the Lord.

قبایل اسرائیل به اورشلیم می‌آیند تا طبق دستوری که خداوند به ایشان داده است، او را سپاس گویند و پرستش کنند.

5 For there seats for the judges were placed, even the rulers' seats of the line of David.

در اینجا تختهای داوری برپاست، تختهایِ خاندان داوود.

6 O make prayers for the peace of Jerusalem; may they whose love is given to you do well.

برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا کنید! همهٔ کسانی که این شهر را دوست دارند، کامیاب باشند.

7 May peace be inside your walls, and wealth in your noble houses.

ای اورشلیم، صلح و سلامتی در حصارهای تو و رفاه و آسایش در قصرهایت برقرار باد!

8 Because of my brothers and friends, I will now say, Let peace be with you.

به خاطر خانواده و دوستان خویش می‌گویم: «صلح و آرامش بر تو باد!»

9 Because of the house of the Lord our God, I will be working for your good.

ای اورشلیم، به خاطر خانهٔ یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهانم.