< Psalms 107 >

1 O give praise to the Lord, for he is good: for his mercy is unchanging for ever.
خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.
2 Let those whose cause the Lord has taken up say so, his people whom he has taken out of the hands of their haters;
کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است
3 Making them come together out of all the lands, from the east and from the west, from the north and from the south.
و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.
4 They were wandering in the waste places; they saw no way to a resting-place.
برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،
5 Their souls became feeble for need of food and drink.
گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.
6 Then they sent up their cry to the Lord in their sorrow, and he gave them salvation out of all their troubles;
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.
7 Guiding them in the right way, so that they might come into the town of their resting-place.
8 Let men give praise to the Lord for his mercy, and for the wonders which he does for the children of men!
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.
9 He gives its desire to the unresting soul, so that it is full of good things.
او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.
10 Those who were in the dark, in the black night, in chains of sorrow and iron;
آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.
11 Because they went against the words of God, and gave no thought to the laws of the Most High:
12 So that he made their hearts weighted down with grief; they were falling, and had no helper.
پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.
13 Then they sent up their cry to the Lord in their sorrow, and he gave them salvation out of all their troubles.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.
14 He took them out of the dark and the black night, and all their chains were broken.
آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.
15 Let men give praise to the Lord for his mercy, and for the wonders which he does for the children of men!
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.
16 The doors of brass are broken by his arm, and the bands of iron are cut in two.
او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.
17 Foolish men, because of their sins, and because of their wrongdoing, are troubled;
افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،
18 They are disgusted by all food, and they come near to the doors of death.
اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.
19 Then they send up their cry to the Lord in their sorrow, and he gives them salvation out of all their troubles.
آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.
20 He sent his word and made them well, and kept them safe from the underworld.
او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.
21 Let men give praise to the Lord for his mercy, and for the wonders which he does for the children of men!
پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.
22 Let them make offerings of praise, giving news of his works with cries of joy.
باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.
23 Those who go down to the sea in ships, who do business in the great waters;
برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.
24 They see the works of the Lord, and his wonders in the deep.
آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.
25 For at his word comes up the storm-wind, lifting high the waves.
به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،
26 The sailors go up to heaven, and down into the deep; their souls are wasted because of their trouble.
چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند
27 They are turned here and there, rolling like a man who is full of wine; and all their wisdom comes to nothing.
و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.
28 Then they send up their cry to the Lord in their sorrow, and he gives them salvation out of all their troubles.
آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.
29 He makes the storm into a calm, so that the waves are at peace.
خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.
30 Then they are glad, because the sea is quiet, and he takes them to the harbour of their desire.
آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.
31 Let men give praise to the Lord for his mercy, and for the wonders which he does for the children of men!
پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.
32 Let them give glory to him in the meeting of the people, and praise among the chiefs.
باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.
33 He makes rivers into waste places, and springs of water into a dry land;
خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.
34 He makes a fertile country into a salt waste, because of the sins of those who are living there.
زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.
35 He makes a waste land into a place of water, and a dry land into water-springs.
اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.
36 And there he gives the poor a resting-place, so that they may make themselves a town;
گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.
37 And put seed in the fields and make vine-gardens, to give them fruit.
آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.
38 He gives them his blessing so that they are increased greatly, and their cattle do not become less.
خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.
39 And when they are made low, and crushed by trouble and sorrow,
هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،
40 He puts an end to the pride of kings, and sends them wandering in the waste lands where there is no way.
خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.
41 But he puts the poor man on high from his troubles, and gives him families like a flock.
او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.
42 The upright see it and are glad: the mouth of the sinner is stopped.
نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.
43 Let the wise give thought to these things, and see the mercies of the Lord.
خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.

< Psalms 107 >