Psalms 106
1 Let the Lord be praised. O give praise to the Lord, for he is good: for his mercy is unchanging for ever.
Övgüler sunun, RAB'be! RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.
2 Who is able to give an account of the great acts of the Lord, or to make clear all his praise?
RAB'bin büyük işlerini kim anlatabilir, Kim O'na yeterince övgü sunabilir?
3 Happy are they whose decisions are upright, and he who does righteousness at all times.
Ne mutlu adalete uyanlara, Sürekli doğru olanı yapanlara!
4 Keep me in mind, O Lord, when you are good to your people; O let your salvation come to me;
Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, Onları kurtardığında ilgilen benimle.
5 So that I may see the well-being of the people of your selection, and have a part in the joy of your nation, and take pride in your heritage.
Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, Ulusunun sevincini, Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
6 We are sinners like our fathers, we have done wrong, our acts are evil.
Atalarımız gibi biz de günah işledik, Suç işledik, kötülük ettik.
7 Our fathers did not give thought to your wonders in Egypt; they did not keep in memory the great number of your mercies, but gave you cause for wrath at the sea, even at the Red Sea.
Atalarımız Mısır'dayken Yaptığın harikaları anlamadı, Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, Denizde, Kamış Denizi'nde başkaldırdılar.
8 But he was their saviour because of his name, so that men might see his great power.
Buna karşın RAB gücünü göstermek için, Adı uğruna kurtardı onları.
9 By his word the Red Sea was made dry: and he took them through the deep waters as through the waste land.
Kamış Denizi'ni azarladı, kurudu deniz, Yürüdüler enginde O'nun öncülüğünde, Çölde yürür gibi.
10 And he took them safely out of the hands of their haters, and kept them from the attacks of those who were against them.
Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
11 And the waters went over their haters; all of them came to an end.
Sular yuttu hasımlarını, Hiçbiri kurtulmadı.
12 Then they had faith in his words; they gave him songs of praise.
O zaman atalarımız O'nun sözlerine inandılar, Ezgiler söyleyerek O'nu övdüler.
13 But their memory of his works was short; not waiting to be guided by him,
Ne var ki, RAB'bin yaptıklarını çabucak unuttular, Öğüt vermesini beklemediler.
14 They gave way to their evil desires in the waste land, and put God to the test in the dry places.
Özlemle kıvrandılar çölde, Tanrı'yı denediler ıssız yerlerde.
15 And he gave them their request, but sent a wasting disease into their souls.
Tanrı onlara istediklerini verdi, Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
16 They were full of envy against Moses among the tents, and against Aaron, the holy one of the Lord.
Onlar ordugahlarında Musa'yı, RAB'bin kutsal kulu Harun'u kıskanınca,
17 The earth opening put an end to Dathan, covering up Abiram and his band.
Yer yarıldı ve Datan'ı yuttu, Aviram'la yandaşlarının üzerine kapandı.
18 And a fire was lighted among their tents; the sinners were burned up by the flames.
Ateş kavurdu onları izleyenleri, Alev yaktı kötüleri.
19 They made a young ox in Horeb, and gave worship to an image of gold.
Bir buzağı heykeli yaptılar Horev'de, Dökme bir puta tapındılar.
20 And their glory was changed into the image of an ox, whose food is grass.
Tanrı'nın yüceliğini, Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
21 They had no memory of God their saviour, who had done great things in Egypt;
Unuttular kendilerini kurtaran Tanrı'yı, Mısır'da yaptığı büyük işleri,
22 Works of wonder in the land of Ham, and things of fear by the Red Sea.
Ham ülkesinde yarattığı harikaları, Kamış Denizi kıyısında yaptığı müthiş işleri.
23 And he was purposing to put an end to them if Moses, his special servant, had not gone up before him, between him and his people, turning back his wrath, to keep them from destruction.
Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, Ama seçkin kulu Musa O'nun önündeki gedikte durarak, Yok edici öfkesinden vazgeçirdi O'nu.
24 They were disgusted with the good land; they had no belief in his word;
Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, Tanrı'nın verdiği söze inanmadılar.
25 Talking against him secretly in their tents, they did not give ear to the voice of the Lord.
Çadırlarında söylendiler, Dinlemediler RAB'bin sesini.
26 So he made an oath against them, to put an end to them in the waste land:
Bu yüzden RAB elini kaldırdı Ve çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
27 That their children might be mixed among the nations, and sent away into other lands.
28 And they were joined to Baal-peor, and took part in the offerings to the dead.
Sonra Baal-Peor'a bel bağladılar, Ölülere sunulan kurbanları yediler.
29 So they made him angry by their behaviour; and he sent disease on them.
Öfkelendirdiler RAB'bi yaptıklarıyla, Salgın hastalık çıktı aralarında.
30 Then Phinehas got up, and made prayer for them; and the disease went no farther.
Ama Pinehas kalkıp araya girdi, Felaketi önledi.
31 And all the generations coming after him kept the memory of his righteousness for ever.
Bu doğruluk sayıldı ona, Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
32 They made God angry again at the waters of Meribah, so that Moses was troubled because of them;
Yine RAB'bi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, Musa'nın başına dert açıldı onlar yüzünden;
33 For they made his spirit bitter, and he said unwise things.
Çünkü onu sinirlendirdiler, O da düşünmeden konuştu.
34 They did not put an end to the peoples, as the Lord had said;
RAB'bin onlara buyurduğu gibi Yok etmediler halkları,
35 But they were joined to the nations, learning their works.
Tersine öteki uluslara karıştılar, Onların törelerini öğrendiler.
36 And they gave worship to images; which were a danger to them:
Putlarına taptılar, Bu da onlara tuzak oldu.
37 They even made offerings of their sons and their daughters to evil spirits,
Oğullarını, kızlarını Cinlere kurban ettiler.
38 And gave the blood of their sons and their daughters who had done no wrong, offering them to the images of Canaan; and the land was made unclean with blood.
Kenan putlarına kurban olsun diye Oğullarının, kızlarının kanını, Suçsuzların kanını döktüler; Ülke onların kanıyla kirlendi.
39 So they became unclean through their works, going after their evil desires.
Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
40 Then the wrath of the Lord was burning against his people, and he was angry with his heritage.
RAB'bin öfkesi parladı halkına karşı, Tiksindi kendi halkından.
41 And he gave them into the hands of the nations; and they were ruled by their haters.
Onları ulusların eline teslim etti. Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
42 By them they were crushed, and made low under their hands.
Düşmanları onları ezdi, Boyun eğdirdi hepsine.
43 Again and again he made them free; but their hearts were turned against his purpose, and they were overcome by their sins.
RAB onları birçok kez kurtardı, Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
44 But when their cry came to his ears, he had pity on their trouble:
RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla Yakarışlarını duyunca.
45 And kept in mind his agreement with them, and in his great mercy gave them forgiveness.
Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
46 He put pity into the hearts of those who made them prisoners.
Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
47 Be our saviour, O Lord our God, and let us come back together from among the nations, so that we may give honour to your holy name, and have glory in your praise.
Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, Topla bizi ulusların arasından. Kutsal adına şükredelim, Yüceliğinle övünelim.
48 Praise be to the Lord God of Israel for ever and for ever; and let all the people say, So be it. Give praise to the Lord.
Öncesizlikten sonsuza dek, İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! Bütün halk, “Amin!” desin. RAB'be övgüler olsun!
