Psalms 104
1 Give praise to the Lord, O my soul. O Lord my God, you are very great; you are robed with honour and power.
| ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی! |
2 You are clothed with light as with a robe; stretching out the heavens like a curtain:
| تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای |
3 The arch of your house is based on the waters; you make the clouds your carriage; you go on the wings of the wind:
| و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی. |
4 He makes winds his angels, and flames of fire his servants.
| بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو. |
5 He has made the earth strong on its bases, so that it may not be moved for ever and ever;
| ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود. |
6 Covering it with the sea as with a robe: the waters were high over the mountains;
| دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند. |
7 At the voice of your word they went in flight; at the sound of your thunder they went away in fear;
| اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند. |
8 The mountains came up and the valleys went down into the place which you had made ready for them.
| به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند. |
9 You made a limit over which they might not go, so that the earth would never again be covered by them.
| برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند. |
10 You sent the springs into the valleys; they are flowing between the hills.
| در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود. |
11 They give drink to every beast of the field; the mountain asses come to them for water.
| تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند. |
12 The birds of the air have their resting-places by them, and make their song among the branches.
| پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند. |
13 He sends down rain from his store-houses on the hills: the earth is full of the fruit of his works.
| از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود. |
14 He makes the grass come up for the cattle, and plants for the use of man; so that bread may come out of the earth;
| تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی. |
15 And wine to make glad the heart of man, and oil to make his face shining, and bread giving strength to his heart.
| تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد. |
16 The trees of the Lord are full of growth, the cedars of Lebanon of his planting;
| درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند. |
17 Where the birds have their resting-places; as for the stork, the tall trees are her house.
| مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر. |
18 The high hills are a safe place for the mountain goats, and the rocks for the small beasts.
| کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان. |
19 He made the moon for a sign of the divisions of the year; teaching the sun the time of its going down.
| ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها. |
20 When you make it dark, it is night, when all the beasts of the woods come quietly out of their secret places.
| به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند. |
21 The young lions go thundering after their food; searching for their meat from God.
| شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند. |
22 The sun comes up, and they come together, and go back to their secret places to take their rest.
| هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند. |
23 Man goes out to his work, and to his business, till the evening.
| آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند. |
24 O Lord, how great is the number of your works! in wisdom you have made them all; the earth is full of the things you have made.
| خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است. |
25 There is the great, wide sea, where there are living things, great and small, more than may be numbered.
| در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند. |
26 There go the ships; there is that great beast, which you have made as a plaything.
| کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند. |
27 All of them are waiting for you, to give them their food in its time.
| تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی. |
28 They take what you give them; they are full of the good things which come from your open hand.
| تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی. |
29 If your face is veiled, they are troubled; when you take away their breath, they come to an end, and go back to the dust.
| هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند. |
30 If you send out your spirit, they are given life; you make new the face of the earth.
| اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند. |
31 Let the glory of the Lord be for ever; let the Lord have joy in his works:
| شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد. |
32 At whose look the earth is shaking; at whose touch the mountains send out smoke.
| خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود. |
33 I will make songs to the Lord all my life; I will make melody to my God while I have my being.
| تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود. |
34 Let my thoughts be sweet to him: I will be glad in the Lord.
| باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است. |
35 Let sinners be cut off from the earth, and let all evil-doers come to an end. Give praise to the Lord, O my soul. Give praise to the Lord.
| باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند! |
