Leviticus 24

1 And the Lord said to Moses,

خداوند به موسی فرمود:

2 Give orders to the children of Israel to give you clean olive oil for the light, so that a light may be burning at all times,

«به بنی‌اسرائیل دستور بده روغن خالص از زیتون فشرده برای ریختن در چراغدان بیاورند تا چراغها همیشه روشن باشند.

3 Outside the veil of the ark in the Tent of meeting; let Aaron see that it is burning from evening till morning at all times before the Lord: it is a rule for ever through all your generations.

هارون چراغدان را بیرونِ پرده صندوق عهد در خیمۀ ملاقات، از غروب تا صبح همیشه در حضور خدا روشن نگاه دارند. این یک قانون جاودانی برای نسلهای شماست.

4 Let Aaron put the lights in order on the support before the Lord at all times.

او باید چراغهای چراغدان طلای خالص را همیشه در حضور خداوند روشن نگاه دارد.

5 And take the best meal and make twelve cakes of it, a fifth part of an ephah in every cake.

«آرد مرغوب بردار و از آن دوازده قرص نان بپز؛ برای هر قرص، یک کیلو آرد مصرف کن.

6 And put them in two lines, six in a line, on the holy table before the Lord.

آنها را در دو ردیف شش تایی روی میزی که از طلای خالص است و در حضور خداوند قرار دارد بگذار.

7 And on the lines of cakes put clean sweet-smelling spices, for a sign on the bread, an offering made by fire to the Lord.

روی هر ردیف نان، کندر خالص بگذار، تا همراه نان، به عنوان یادگاری و هدیۀ مخصوص به خداوند تقدیم شود.

8 Every Sabbath day regularly, the priest is to put it in order before the Lord: it is offered for the children of Israel, an agreement made for ever.

هر روز شبّات، این نان باید در حضور خداوند چیده شود. این نان به عنوان عهدی ابدی باید از بنی‌اسرائیل دریافت شود.

9 And it will be for Aaron and his sons; they are to take it for food in a holy place: it is the most holy of all the offerings made by fire to the Lord, a rule for ever.

نانها به هارون و پسرانش و نسلهای او تعلق دارد و ایشان باید آنها را در جای مقدّسی که برای این منظور در نظر گرفته شده است بخورند، زیرا این هدیه از مقدّسترین هدایایی است که بر آتش به درگاه خداوند تقدیم می‌شود.»

10 And a son of an Israelite woman, whose father was an Egyptian, went out among the children of Israel and had a fight with a man of Israel by the tents;

روزی در اردوگاه، مرد جوانی که مادرش اسرائیلی و پدرش مصری بود با یکی از مردان اسرائیلی به نزاع پرداخت.

11 And the son of the Israelite woman said evil against the holy Name, with curses; and they took him to Moses. His mother's name was Shelomith, the daughter of Dibri, of the tribe of Dan.

هنگام نزاع مردی که پدرش مصری بود به خداوند کفر گفت. پس او را نزد موسی آوردند. (مادر آن مرد، دختر دبری از قبیلهٔ دان بود و شلومیت نام داشت.)

12 And they kept him shut up, till a decision might be given by the mouth of the Lord.

او را به زندان انداختند تا هنگامی که معلوم شود خواست خداوند برای او چیست.

13 And the Lord said to Moses,

آنگاه خداوند به موسی فرمود:

14 Take the curser outside the tent-circle; and let all in whose hearing the words were said put their hands on his head, and let him be stoned by all the people.

«کسی را که کفر گفته بیرون اردوگاه ببر و به تمام کسانی که کفر او را شنیدند، بگو که دستهای خود را بر سر او بگذارند. بعد تمام جماعت او را سنگسار کنند.

15 And say to the children of Israel, As for any man cursing God, his sin will be on his head.

به بنی‌اسرائیل بگو: هر که به خدای خود کفر و ناسزا بگوید باید سزایش را ببیند.

16 And he who says evil against the name of the Lord will certainly be put to death; he will be stoned by all the people; the man who is not of your nation and one who is an Israelite by birth, whoever says evil against the holy Name is to be put to death.

هر که نام خداوند را کفر بگوید باید کشته شود؛ تمام جماعت باید او را سنگسار کنند. هر اسرائیلی یا غیراسرائیلی میان شما که به خداوند کفر بگوید، باید کشته شود.

17 And anyone who takes another's life is certainly to be put to death.

«هر که انسانی را بکشد، باید کشته شود.

18 And anyone wounding a beast and causing its death, will have to make payment for it: a life for a life.

هر کس حیوانی را که مال خودش نیست بکشد، باید عوض دهد: جان در عوض جان.

19 And if a man does damage to his neighbour, as he has done, so let it be done to him;

هر که صدمه‌ای به کسی وارد کند، باید به خود او نیز همان صدمه وارد شود:

20 Wound for wound, eye for eye, tooth for tooth; whatever damage he has done, so let it be done to him.

شکستگی به عوض شکستگی، چشم به عوض چشم و دندان به عوض دندان.

21 He who puts a beast to death will have to make payment for it; he who puts a man to death will himself be put to death.

پس، هر کس حیوانی را بکشد، باید برای آن عوض دهد، اما اگر انسانی را بکشد، باید کشته شود.

22 You are to have the same law for a man of another nation living among you as for an Israelite; for I am the Lord your God.

این قانون هم برای غریبه‌ها و هم برای اسرائیلی‌هاست. من یهوه، خدای شما هستم.»

23 And Moses said these words to the children of Israel, and they took the man who had been cursing outside the tent-circle and had him stoned. The children of Israel did as the Lord gave orders to Moses.

پس آن جوان را که کفر و ناسزا گفته بود بیرون اردوگاه برده، همان‌طور که خداوند به موسی امر فرموده بود، سنگسار کردند.