Lamentations 3
1 I am the man who has seen trouble by the rod of his wrath.
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. |
2 By him I have been made to go in the dark where there is no light.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. |
3 Truly against me his hand has been turned again and again all the day.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. |
4 My flesh and my skin have been used up by him and my bones broken.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. |
5 He has put up a wall against me, shutting me in with bitter sorrow.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. |
6 He has kept me in dark places, like those who have been long dead.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. |
7 He has put a wall round me, so that I am not able to go out; he has made great the weight of my chain.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. |
8 Even when I send up a cry for help, he keeps my prayer shut out.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. |
9 He has put up a wall of cut stones about my ways, he has made my roads twisted.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. |
10 He is like a bear waiting for me, like a lion in secret places.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ |
11 By him my ways have been turned on one side and I have been pulled in bits; he has made me waste.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. |
12 With his bow bent, he has made me the mark for his arrows.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، |
13 He has let loose his arrows into the inmost parts of my body.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. |
14 I have become the sport of all the peoples; I am their song all the day.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. |
15 He has made my life nothing but pain, he has given me the bitter root in full measure.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. |
16 By him my teeth have been broken with crushed stones, and I am bent low in the dust.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. |
17 My soul is sent far away from peace, I have no more memory of good.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. |
18 And I said, My strength is cut off, and my hope from the Lord.
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. |
19 Keep in mind my trouble and my wandering, the bitter root and the poison.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. |
20 My soul still keeps the memory of them; and is bent down in me.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. |
21 This I keep in mind, and because of this I have hope.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که |
22 It is through the Lord's love that we have not come to destruction, because his mercies have no limit.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. |
23 They are new every morning; great is your good faith.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. |
24 I said to myself, The Lord is my heritage; and because of this I will have hope in him.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» |
25 The Lord is good to those who are waiting for him, to the soul which is looking for him.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. |
26 It is good to go on hoping and quietly waiting for the salvation of the Lord.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. |
27 It is good for a man to undergo the yoke when he is young.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. |
28 Let him be seated by himself, saying nothing, because he has put it on him.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند |
29 Let him put his mouth in the dust, if by chance there may be hope.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. |
30 Let his face be turned to him who gives him blows; let him be full of shame.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، |
31 For the Lord does not give a man up for ever.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. |
32 For though he sends grief, still he will have pity in the full measure of his love.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. |
33 For he has no pleasure in troubling and causing grief to the children of men.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. |
34 In a man's crushing under his feet all the prisoners of the earth,
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، |
35 In his turning away the right of a man before the face of the Most High.
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، |
36 In his doing wrong to a man in his cause, the Lord has no pleasure.
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ |
37 Who is able to say a thing, and give effect to it, if it has not been ordered by the Lord?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ |
38 Do not evil and good come from the mouth of the Most High?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ |
39 What protest may a living man make, even a man about the punishment of his sin?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ |
40 Let us make search and put our ways to the test, turning again to the Lord;
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. |
41 Lifting up our hearts with our hands to God in the heavens.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: |
42 We have done wrong and gone against your law; we have not had your forgiveness.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. |
43 Covering yourself with wrath you have gone after us, cutting us off without pity;
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. |
44 Covering yourself with a cloud, so that prayer may not get through.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. |
45 You have made us like waste and that for which there is no use, among the peoples.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. |
46 The mouths of all our haters are open wide against us.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. |
47 Fear and deep waters have come on us, wasting and destruction.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» |
48 Rivers of water are running down from my eyes, for the destruction of the daughter of my people.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست |
49 My eyes are streaming without stopping, they have no rest,
50 Till the Lord's eye is turned on me, till he sees my trouble from heaven.
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! |
51 The Lord is unkind to my soul, more than all the daughters of my town.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. |
52 They who are against me without cause have gone hard after me as if I was a bird;
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. |
53 They have put an end to my life in the prison, stoning me with stones.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. |
54 Waters were flowing over my head; I said, I am cut off.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. |
55 I was making prayer to your name, O Lord, out of the lowest prison.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم |
56 My voice came to you; let not your ear be shut to my breathing, to my cry.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. |
57 You came near in the day when I made my prayer to you: you said, Have no fear.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» |
58 O Lord, you have taken up the cause of my soul, you have made my life safe.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. |
59 O Lord, you have seen my wrong; be judge in my cause.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. |
60 You have seen all the evil rewards they have sent on me, and all their designs against me.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. |
61 Their bitter words have come to your ears, O Lord, and all their designs against me;
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. |
62 The lips of those who came up against me, and their thoughts against me all the day.
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. |
63 Take note of them when they are seated, and when they get up; I am their song.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. |
64 You will give them their reward, O Lord, answering to the work of their hands.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. |
65 You will let their hearts be covered over with your curse on them.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. |
66 You will go after them in wrath, and put an end to them from under the heavens of the Lord.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. |
