Job 9

1 And Job made answer and said,

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Truly, I see that it is so: and how is it possible for a man to get his right before God?

آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

3 If a man was desiring to go to law with him, he would not be able to give him an answer to one out of a thousand questions.

اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

4 He is wise in heart and great in strength: who ever made his face hard against him, and any good came of it?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

5 It is he who takes away the mountains without their knowledge, overturning them in his wrath:

ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

6 Who is moving the earth out of its place, so that its pillars are shaking:

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

7 Who gives orders to the sun, and it does not give its light; and who keeps the stars from shining.

اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

8 By whose hand the heavens were stretched out, and who is walking on the waves of the sea:

او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

9 Who made the Bear and Orion, and the Pleiades, and the store-houses of the south:

و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

10 Who does great things not to be searched out; yes, wonders without number.

او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

11 See, he goes past me and I see him not: he goes on before, but I have no knowledge of him.

از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

12 If he puts out his hand to take, by whom may it be turned back? who may say to him, What are you doing?

هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

13 God's wrath may not be turned back; the helpers of Rahab were bent down under him.

خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

14 How much less may I give an answer to him, using the right words in argument with him?

پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

15 Even if my cause was good, I would not be able to give an answer; I would make request for grace from him who was against me.

حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

16 If I had sent for him to be present, and he had come, I would have no faith that he would give ear to my voice.

حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

17 For I would be crushed by his storm, my wounds would be increased without cause.

زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

18 He would not let me take my breath, but I would be full of bitter grief.

نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

19 If it is a question of strength, he says, Here I am! and if it is a question of a cause at law, he says, Who will give me a fixed day?

چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

20 Though I was in the right, he would say that I was in the wrong; I have done no evil; but he says that I am a sinner.

اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

21 I have done no wrong; I give no thought to what becomes of me; I have no desire for life.

هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

22 It is all the same to me; so I say, He puts an end to the sinner and to him who has done no wrong together.

شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

23 If death comes suddenly through disease, he makes sport of the fate of those who have done no wrong.

وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

24 The land is given into the power of the evil-doer; the faces of its judges are covered; if not by him, then who has done it?

جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

25 My days go quicker than a post-runner: they go in flight, they see no good.

زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

26 They go rushing on like reed-boats, like an eagle dropping suddenly on its food.

سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

27 If I say, I will put my grief out of mind, I will let my face be sad no longer and I will be bright;

حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

28 I go in fear of all my pains; I am certain that I will not be free from sin in your eyes.

باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

29 You will not let me be clear of sin! why then do I take trouble for nothing?

پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

30 If I am washed with snow water, and make my hands clean with soap;

حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

31 Then you will have me pushed into the dust, so that I will seem disgusting to my very clothing.

تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

32 For he is not a man as I am, that I might give him an answer, that we might come together before a judge.

خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

33 There is no one to give a decision between us, who might have control over us.

ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

34 Let him take away his rod from me and not send his fear on me:

آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

35 Then I would say what is in my mind without fear of him; for there is no cause of fear in myself.

آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.