Job 4
1 And Eliphaz the Temanite made answer and said,
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 If one says a word, will it be a weariness to you? but who is able to keep from saying what is in his mind?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Truly, you have been a helper to others, and you have made feeble hands strong;
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 He who was near to falling has been lifted up by your words, and you have given strength to bent knees.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 But now it has come on you and it is a weariness to you; you are touched by it and your mind is troubled.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 Is not your fear of God your support, and your upright way of life your hope?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Have you ever seen destruction come to an upright man? or when were the god-fearing ever cut off?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 What I have seen is that those by whom trouble has been ploughed, and evil planted, get the same for themselves.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 By the breath of God destruction takes them, and by the wind of his wrath they are cut off.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 Though the noise of the lion and the sounding of his voice, may be loud, the teeth of the young lions are broken.
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 The old lion comes to his end for need of food, and the young of the she-lion go wandering in all directions.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 A word was given to me secretly, and the low sound of it came to my ears.
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 In troubled thoughts from visions of the night, when deep sleep comes on men,
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Fear came on me and shaking, and my bones were full of trouble;
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 And a breath was moving over my face; the hair of my flesh became stiff:
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 Something was present before me, but I was not able to see it clearly; there was a form before my eyes: a quiet voice came to my ears, saying:
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 May a man be upright before God? or a man be clean before his Maker?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Truly, he puts no faith in his servants, and he sees error in his angels;
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 How much more those living in houses of earth, whose bases are in the dust! They are crushed more quickly than an insect;
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 Between morning and evening they are completely broken; they come to an end for ever, and no one takes note.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 If their tent-cord is pulled up, do they not come to an end, and without wisdom?
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
