Job 39
1 Have you knowledge of the rock-goats? or do you see the roes giving birth to their young?
Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
2 Is the number of their months fixed by you? or is the time when they give birth ordered by you?
Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
3 They are bent down, they give birth to their young, they let loose the fruit of their body.
Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
4 Their young ones are strong, living in the open country; they go out and do not come back again.
Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
5 Who has let the ass of the fields go free? or made loose the bands of the loud-voiced beast?
Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
6 To whom I have given the waste land for a heritage, and the salt land as a living-place.
Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
7 He makes sport of the noise of the town; the voice of the driver does not come to his ears;
Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
8 He goes looking for his grass-lands in the mountains, searching out every green thing.
Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
9 Will the ox of the mountains be your servant? or is his night's resting-place by your food-store?
Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
10 Will he be pulling your plough with cords, turning up the valleys after you?
Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
11 Will you put your faith in him, because his strength is great? will you give the fruit of your work into his care?
Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
12 Will you be looking for him to come back, and get in your seed to the crushing-floor?
Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
13 Is the wing of the ostrich feeble, or is it because she has no feathers,
Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
14 That she puts her eggs on the earth, warming them in the dust,
Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
15 Without a thought that they may be crushed by the foot, and broken by the beasts of the field?
Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
16 She is cruel to her young ones, as if they were not hers; her work is to no purpose; she has no fear.
Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
17 For God has taken wisdom from her mind, and given her no measure of knowledge.
Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
18 When she is shaking her wings on high, she makes sport of the horse and of him who is seated on him.
Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
19 Do you give strength to the horse? is it by your hand that his neck is clothed with power?
Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
20 Is it through you that he is shaking like a locust, in the pride of his loud-sounding breath?
Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
21 He is stamping with joy in the valley; he makes sport of fear.
Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
22 In his strength he goes out against the arms of war, turning not away from the sword.
Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
23 The bow is sounding against him; he sees the shining point of spear and arrow.
Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
24 Shaking with passion, he is biting the earth; he is not able to keep quiet at the sound of the horn;
Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
25 When it comes to his ears he says, Aha! He is smelling the fight from far off, and hearing the thunder of the captains, and the war-cries.
Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
26 Is it through your knowledge that the hawk takes his flight, stretching out his wings to the south?
Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
27 Or is it by your orders that the eagle goes up, and makes his resting-place on high?
Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
28 On the rock is his house, and on the mountain-top his strong place.
Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
29 From there he is watching for food; his eye sees it far off.
Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
30 His young have blood for their drink, and where the dead bodies are, there is he to be seen.
Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
