Job 32
1 So these three men gave no more answers to Job, because he seemed to himself to be right.
Böylece bu üç kişi Eyüp'e yanıt vermekten vazgeçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.
2 And Elihu, the son of Barachel the Buzite, of the family of Ram, was angry, burning with wrath against Job, because he seemed to himself more right than God;
Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüp'e çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrı'dan haklı görüyordu.
3 And he was angry with his three friends, because they had been unable to give him an answer, and had not made Job's sin clear.
Elihu Eyüp'ün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüp'ü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.
4 Now Elihu had kept quiet while Job was talking, because they were older than he;
Elihu Eyüp'le konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.
5 And when Elihu saw that there was no answer in the mouth of the three men, he was very angry.
Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi.
6 And Elihu, the son of Barachel the Buzite, made answer and said, I am young, and you are very old, so I was in fear, and kept myself from putting my knowledge before you.
Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: “Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.
7 I said to myself, It is right for the old to say what is in their minds, and for those who are far on in years to give out wisdom.
‘Çok gün görenler konuşsun’ dedim, ‘Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.’
8 But truly it is the spirit in man, even the breath of the Ruler of all, which gives them knowledge.
Oysa insana ruh, Her Şeye Gücü Yeten'in soluğu akıl verir.
9 It is not the old who are wise, and those who are full of years have not the knowledge of what is right.
Akıl yaşta değil baştadır. Adaleti anlamak yaşa bakmaz.
10 So I say, Give ear to me, and I will put forward my knowledge.
“Bu yüzden, ‘Beni dinleyin’ diyorum, Ben de bildiğimi söyleyeyim.
11 I was waiting for your words, I was giving ear to your wise sayings; while you were searching out what to say,
Siz konuşurken ben bekledim, Siz ne diyeceğinizi araştırırken Düşüncelerinizi dinledim.
12 I was taking note; and truly not one of you was able to make clear Job's error, or to give an answer to his words.
Bütün dikkatimi size çevirdim. Ama hiçbiriniz Eyüp'ün haksızlığını kanıtlayamadı, Onun söylediklerine karşılık veremedi.
13 Take care that you do not say, Wisdom is here; God may overcome him, but not man.
‘Biz bilgeliğe eriştik, Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil’ demeyin.
14 I will not put forward words like these, or make use of your sayings in answer to him.
Ama Eyüp'ün sözlerinin hedefi ben değildim, Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.
15 Fear has overcome them, they have no more answers to give; they have come to an end of words.
“Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, Söyleyecek şeyleri kalmadı.
16 And am I to go on waiting while they have nothing to say? while they keep quiet and give no more answers?
Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?
17 I will give my answer; I will put forward my knowledge:
Benim de söyleyecek sözüm var, Ben de bildiğimi söyleyeceğim.
18 For I am full of words, I am unable to keep in my breath any longer:
Çünkü içim dolu, İçimdeki ruh beni zorluyor.
19 My stomach is like wine which is unable to get out; like skins full of new wine, it is almost burst.
İçim açılmamış şarap gibi, Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.
20 Let me say what is in my mind, so that I may get comfort; let me give answer with open mouth.
Konuşup rahatlamalıyım, Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.
21 Let me not give respect to any man, or give names of honour to any living.
Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, Kimseye yaltaklanmayacağım.
22 For I am not able to give names of honour to any man; and if I did, my Maker would quickly take me away.
Çünkü yaltaklanmayı bilsem, Yaratıcım beni hemen yok ederdi.
