Job 30
1 But now those who are younger than I make sport of me; those whose fathers I would not have put with the dogs of my flocks.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
2 Of what use is the strength of their hands to me? all force is gone from them.
Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
3 They are wasted for need of food, biting the dry earth; their only hope of life is in the waste land.
Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
4 They are pulling off the salt leaves from the brushwood, and making a meal of roots.
Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
5 They are sent out from among their townsmen, men are crying after them as thieves
Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
6 They have to get a resting-place in the hollows of the valleys, in holes of the earth and rocks.
Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
7 They make noises like asses among the brushwood; they get together under the thorns.
Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
8 They are sons of shame, and of men without a name, who have been forced out of the land.
Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
9 And now I have become their song, and I am a word of shame to them.
Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
10 I am disgusting to them; they keep away from me, and put marks of shame on me.
Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
11 For he has made loose the cord of my bow, and put me to shame; he has sent down my flag to the earth before me.
Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
12 The lines of his men of war put themselves in order, and make high their ways of destruction against me:
Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
13 They have made waste my roads, with a view to my destruction; his bowmen come round about me;
Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
14 As through a wide broken place in the wall they come on, I am overturned by the shock of their attack.
Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
15 Fears have come on me; my hope is gone like the wind, and my well-being like a cloud.
Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
16 But now my soul is turned to water in me, days of trouble overtake me:
A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
17 The flesh is gone from my bones, and they give me no rest; there is no end to my pains.
Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
18 With great force he takes a grip of my clothing, pulling me by the neck of my coat.
Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
19 Truly God has made me low, even to the earth, and I have become like dust.
Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
20 You give no answer to my cry, and take no note of my prayer.
Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
21 You have become cruel to me; the strength of your hand is hard on me.
Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
22 Lifting me up, you make me go on the wings of the wind; I am broken up by the storm.
Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
23 For I am certain that you will send me back to death, and to the meeting-place ordered for all living.
Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
24 Has not my hand been stretched out in help to the poor? have I not been a saviour to him in his trouble?
Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
25 Have I not been weeping for the crushed? and was not my soul sad for him who was in need?
Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
26 For I was looking for good, and evil came; I was waiting for light, and it became dark.
Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
27 My feelings are strongly moved, and give me no rest; days of trouble have overtaken me.
Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
28 I go about in dark clothing, uncomforted; I get up in the public place, crying out for help.
Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 I have become a brother to the jackals, and go about in the company of ostriches.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
30 My skin is black and dropping off me; and my bones are burning with the heat of my disease.
Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
31 And my music has been turned to sorrow, and the sound of my pipe into the noise of weeping.
Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
