Job 30
1 But now those who are younger than I make sport of me; those whose fathers I would not have put with the dogs of my flocks.
Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
2 Of what use is the strength of their hands to me? all force is gone from them.
Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
3 They are wasted for need of food, biting the dry earth; their only hope of life is in the waste land.
Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
4 They are pulling off the salt leaves from the brushwood, and making a meal of roots.
Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
5 They are sent out from among their townsmen, men are crying after them as thieves
El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
6 They have to get a resting-place in the hollows of the valleys, in holes of the earth and rocks.
En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
7 They make noises like asses among the brushwood; they get together under the thorns.
Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
8 They are sons of shame, and of men without a name, who have been forced out of the land.
Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
9 And now I have become their song, and I am a word of shame to them.
Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
10 I am disgusting to them; they keep away from me, and put marks of shame on me.
Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
11 For he has made loose the cord of my bow, and put me to shame; he has sent down my flag to the earth before me.
Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
12 The lines of his men of war put themselves in order, and make high their ways of destruction against me:
Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
13 They have made waste my roads, with a view to my destruction; his bowmen come round about me;
Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
14 As through a wide broken place in the wall they come on, I am overturned by the shock of their attack.
Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
15 Fears have come on me; my hope is gone like the wind, and my well-being like a cloud.
Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
16 But now my soul is turned to water in me, days of trouble overtake me:
Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
17 The flesh is gone from my bones, and they give me no rest; there is no end to my pains.
En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
18 With great force he takes a grip of my clothing, pulling me by the neck of my coat.
Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
19 Truly God has made me low, even to the earth, and I have become like dust.
Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
20 You give no answer to my cry, and take no note of my prayer.
Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
21 You have become cruel to me; the strength of your hand is hard on me.
Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
22 Lifting me up, you make me go on the wings of the wind; I am broken up by the storm.
Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
23 For I am certain that you will send me back to death, and to the meeting-place ordered for all living.
Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
24 Has not my hand been stretched out in help to the poor? have I not been a saviour to him in his trouble?
Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
25 Have I not been weeping for the crushed? and was not my soul sad for him who was in need?
Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
26 For I was looking for good, and evil came; I was waiting for light, and it became dark.
Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
27 My feelings are strongly moved, and give me no rest; days of trouble have overtaken me.
Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
28 I go about in dark clothing, uncomforted; I get up in the public place, crying out for help.
Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
29 I have become a brother to the jackals, and go about in the company of ostriches.
Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30 My skin is black and dropping off me; and my bones are burning with the heat of my disease.
Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
31 And my music has been turned to sorrow, and the sound of my pipe into the noise of weeping.
Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
