Job 17
1 My spirit is broken, my days are ended, the last resting-place is ready for me.
“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
2 Truly, those who make sport of me are round about me, and my eyes become dark because of their bitter laughing.
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3 Be pleased, now, to be responsible for me to yourself; for there is no other who will put his hand in mine.
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
4 You have kept their hearts from wisdom: for this cause you will not give them honour.
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5 As for him who is false to his friend for a reward, light will be cut off from the eyes of his children.
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
6 He has made me a word of shame to the peoples; I have become a mark for their sport.
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
7 My eyes have become dark because of my pain, and all my body is wasted to a shade.
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8 The upright are surprised at this, and he who has done no wrong is troubled because of the evil-doers.
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9 Still the upright keeps on his way, and he who has clean hands gets new strength.
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10 But come back, now, all of you, come; and I will not see a wise man among you.
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11 My days are past, my purposes are broken off, even the desires of my heart.
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
12 They are changing night into day; they say, The light is near the dark.
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
14 If I say to the earth, You are my father; and to the worm, My mother and my sister;
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
15 Where then is my hope? and who will see my desire?
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
