Job 14

1 As for man, the son of woman, his days are short and full of trouble.

۱ قلیل الایام و پر از زحمات است.

2 He comes out like a flower, and is cut down: he goes in flight like a shade, and is never seen again.

۲ مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند.

3 Is it on such a one as this that your eyes are fixed, with the purpose of judging him?

۳ و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟

4 If only a clean thing might come out of an unclean! But it is not possible.

۴ کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست.

5 If his days are ordered, and you have knowledge of the number of his months, having given him a fixed limit past which he may not go;

۵ چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود.

6 Let your eyes be turned away from him, and take your hand from him, so that he may have pleasure at the end of his day, like a servant working for payment.

۶ از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند.

7 For there is hope of a tree; if it is cut down, it will come to life again, and its branches will not come to an end.

۷ «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد.

8 Though its root may be old in the earth, and its cut-off end may be dead in the dust;

۸ اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد.

9 Still, at the smell of water, it will make buds, and put out branches like a young plant.

۹ لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد.

10 But man comes to his death and is gone: he gives up his spirit, and where is he?

۱۰ اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟

11 The waters go from a pool, and a river becomes waste and dry;

۱۱ چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد.

12 So man goes down to his last resting-place and comes not again: till the heavens come to an end, they will not be awake or come out of their sleep.

۱۲ همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید.

13 If only you would keep me safe in the underworld, putting me in a secret place till your wrath is past, giving me a fixed time when I might come to your memory again! (Sheol h7585)

۱۳ کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585)

14 If death takes a man, will he come to life again? All the days of my trouble I would be waiting, till the time came for me to be free.

۱۴ اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد.

15 At the sound of your voice I would give an answer, and you would have a desire for the work of your hands.

۱۵ تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد.

16 For now my steps are numbered by you, and my sin is not overlooked.

۱۶ اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟

17 My wrongdoing is corded up in a bag, and my sin is shut up safe.

۱۷ معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای.

18 But truly a mountain falling comes to dust, and a rock is moved from its place;

۱۸ به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد.

19 The stones are crushed small by the force of the waters; the dust of the earth is washed away by their overflowing: and so you put an end to the hope of man.

۱۹ آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی،

20 You overcome him for ever, and he is gone; his face is changed in death, and you send him away.

۲۰ بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی.

21 His sons come to honour, and he has no knowledge of it; they are made low, but he is not conscious of it.

۲۱ پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد.

22 Only his flesh still has pain, and his soul is sad.

۲۲ برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.»