Job 14
1 As for man, the son of woman, his days are short and full of trouble.
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 He comes out like a flower, and is cut down: he goes in flight like a shade, and is never seen again.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 Is it on such a one as this that your eyes are fixed, with the purpose of judging him?
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 If only a clean thing might come out of an unclean! But it is not possible.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 If his days are ordered, and you have knowledge of the number of his months, having given him a fixed limit past which he may not go;
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Let your eyes be turned away from him, and take your hand from him, so that he may have pleasure at the end of his day, like a servant working for payment.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 For there is hope of a tree; if it is cut down, it will come to life again, and its branches will not come to an end.
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Though its root may be old in the earth, and its cut-off end may be dead in the dust;
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 Still, at the smell of water, it will make buds, and put out branches like a young plant.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 But man comes to his death and is gone: he gives up his spirit, and where is he?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 The waters go from a pool, and a river becomes waste and dry;
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 So man goes down to his last resting-place and comes not again: till the heavens come to an end, they will not be awake or come out of their sleep.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 If only you would keep me safe in the underworld, putting me in a secret place till your wrath is past, giving me a fixed time when I might come to your memory again! (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 If death takes a man, will he come to life again? All the days of my trouble I would be waiting, till the time came for me to be free.
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 At the sound of your voice I would give an answer, and you would have a desire for the work of your hands.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 For now my steps are numbered by you, and my sin is not overlooked.
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 My wrongdoing is corded up in a bag, and my sin is shut up safe.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 But truly a mountain falling comes to dust, and a rock is moved from its place;
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 The stones are crushed small by the force of the waters; the dust of the earth is washed away by their overflowing: and so you put an end to the hope of man.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 You overcome him for ever, and he is gone; his face is changed in death, and you send him away.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 His sons come to honour, and he has no knowledge of it; they are made low, but he is not conscious of it.
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 Only his flesh still has pain, and his soul is sad.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
