Job 10
1 My soul is tired of life; I will let my sad thoughts go free in words; my soul will make a bitter outcry.
“Yaşamımdan usandım, Özgürce yakınacak, İçimdeki acıyla konuşacağım.
2 I will say to God, Do not put me down as a sinner; make clear to me what you have against me.
Tanrı'ya: Beni suçlama diyeceğim, Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.
3 What profit is it to you to be cruel, to give up the work of your hands, looking kindly on the design of evil-doers?
Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek, Kendi ellerinin emeğini reddedip Kötülerin tasarılarını onaylamak?
4 Have you eyes of flesh, or do you see as man sees?
Sende insan gözü mü var? İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?
5 Are your days as the days of man, or your years like his,
Günlerin ölümlü birinin günleri gibi, Yılların insanın yılları gibi mi ki,
6 That you take note of my sin, searching after my wrongdoing,
Suçumu arıyor, Günahımı araştırıyorsun?
7 Though you see that I am not an evil-doer; and there is no one who is able to take a man out of your hands?
Kötü olmadığımı, Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.
8 Your hands made me, and I was formed by you, but then, changing your purpose, you gave me up to destruction.
“Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı, Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?
9 O keep in mind that you made me out of earth; and will you send me back again to dust?
Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin, Beni yine toprağa mı döndüreceksin?
10 Was I not drained out like milk, becoming hard like cheese?
Beni süt gibi dökmedin mi, Peynir gibi katılaştırmadın mı?
11 By you I was clothed with skin and flesh, and joined together with bones and muscles.
Bana et ve deri giydirdin, Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.
12 You have been kind to me, and your grace has been with me, and your care has kept my spirit safe.
Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin, İlgin ruhumu korudu.
13 But you kept these things in the secret of your heart; I am certain this was in your thoughts:
“Ama bunları yüreğinde gizledin, Biliyorum aklındakini:
14 That, if I did wrong, you would take note of it, and would not make me clear from sin:
Günah işleseydim, beni gözlerdin, Suçumu cezasız bırakmazdın.
15 That, if I was an evil-doer, the curse would come on me; and if I was upright, my head would not be lifted up, being full of shame and overcome with trouble.
Suçluysam, vay başıma! Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum, Çünkü utanç doluyum, çaresizim.
16 And that if there was cause for pride, you would go after me like a lion; and again put out your wonders against me:
Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar, Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.
17 That you would send new witnesses against me, increasing your wrath against me, and letting loose new armies on me.
Bana karşı yeni tanıklar çıkarır, Öfkeni artırırsın. Orduların dalga dalga üzerime geliyor.
18 Why then did you make me come out of my mother's body? It would have been better for me to have taken my last breath, and for no eye to have seen me,
“Niçin doğmama izin verdin? Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!
19 And for me to have been as if I had not been; to have been taken from my mother's body straight to my last resting-place.
Hiç var olmamış olurdum, Rahimden mezara taşınırdım.
20 Are not the days of my life small in number? Let your eyes be turned away from me, so that I may have a little pleasure,
Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı? Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;
21 Before I go to the place from which I will not come back, to the land where all is dark and black,
Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,
22 A land of thick dark, without order, where the very light is dark.
Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”
