Job 10
1 My soul is tired of life; I will let my sad thoughts go free in words; my soul will make a bitter outcry.
Napapagod ako sa aking buhay; magbibigay ako ng malayang pagpapahayag sa aking hinaing; magsasalita ako sa kapaitan ng aking kaluluwa.
2 I will say to God, Do not put me down as a sinner; make clear to me what you have against me.
Sasabihin ko sa Diyos, huwag mo akong basta isumpa; ipakita mo kung bakit mo ako inaakusahan.
3 What profit is it to you to be cruel, to give up the work of your hands, looking kindly on the design of evil-doers?
Makakabuti ba para sa iyo na ako ay iyong apihin, na kasuklaman ang mga gawa ng iyong mga kamay habang ikaw ay nakangiti sa mga plano ng masasama?
4 Have you eyes of flesh, or do you see as man sees?
Mayroon ka bang mga mata? Nakakakita ka ba kagaya ng nakikita ng tao?
5 Are your days as the days of man, or your years like his,
Ang mga araw mo ba ay kagaya ng mga araw ng sangkatauhan o ang mga taon mo ba ay kagaya ng mga taon ng mga tao,
6 That you take note of my sin, searching after my wrongdoing,
na nag-uusisa sa aking mga kasamaan at nagsasaliksik ng aking mga kasalanan,
7 Though you see that I am not an evil-doer; and there is no one who is able to take a man out of your hands?
kahit na alam mong wala akong kasalanan at walang sinumang makakasagip sa akin mula sa iyong mga kamay?
8 Your hands made me, and I was formed by you, but then, changing your purpose, you gave me up to destruction.
Ang iyong mga kamay ang nagbalangkas at humubog sa akin, pero sinisira mo ako.
9 O keep in mind that you made me out of earth; and will you send me back again to dust?
Alalahanin mo, nagsusumamo ako sa iyo, na hinubog mo ako gaya ng putik; ibabalik mo ba muli ako sa alabok?
10 Was I not drained out like milk, becoming hard like cheese?
Hindi ba't ibinuhos mo ako na parang gatas at binuo mo ako na parang keso?
11 By you I was clothed with skin and flesh, and joined together with bones and muscles.
Binihisan mo ako ng balat at laman at hinabi mo akong magkakasama ng mga buto at mga litid.
12 You have been kind to me, and your grace has been with me, and your care has kept my spirit safe.
Pinagkalooban mo ako ng buhay at katapatan sa tipan; ang tulong mo ang nagbantay sa aking espiritu.
13 But you kept these things in the secret of your heart; I am certain this was in your thoughts:
Gayon man itinago mo ang mga bagay na ito sa iyong puso—alam ko ito ang iyong iniisip:
14 That, if I did wrong, you would take note of it, and would not make me clear from sin:
na kung ako ay nagkasala, napapansin mo ito; Hindi mo ako ipapawalang-sala sa aking mga kasamaan.
15 That, if I was an evil-doer, the curse would come on me; and if I was upright, my head would not be lifted up, being full of shame and overcome with trouble.
Kung ako ay masama, sumpain ako; kahit ako ay matuwid, hindi ko maaring itaas ang aking ulo, yamang puno ako nang kahihiyan at pinagmamasdan ang sarili kong paghihirap.
16 And that if there was cause for pride, you would go after me like a lion; and again put out your wonders against me:
Kung titingala ang aking ulo, hinuhuli mo ako tulad ng isang leon; muli mong ipinapakita sa akin na ikaw ay makapangyarihan.
17 That you would send new witnesses against me, increasing your wrath against me, and letting loose new armies on me.
Nagdadala ka ng mga bagong saksi laban sa akin at dinadagdagan mo ang iyong galit sa akin; sinasalakay mo ako ng mga bagong hukbo.
18 Why then did you make me come out of my mother's body? It would have been better for me to have taken my last breath, and for no eye to have seen me,
Bakit, kung gayon, inilabas mo ako mula sa sinapupunan? Sana ay isinuko ko na ang aking espiritu para wala ng mata ang nakakita sa akin kailanman.
19 And for me to have been as if I had not been; to have been taken from my mother's body straight to my last resting-place.
hindi na sana ako nabuhay; binitbit na sana ako mula sa sinapupunan diretso sa libingan.
20 Are not the days of my life small in number? Let your eyes be turned away from me, so that I may have a little pleasure,
Hindi ba kaunti na lang ang aking mga araw? Kung gayon ay tapusin na, hayaan akong mag-isa, para magkaroon naman ako ng kaunting pahinga
21 Before I go to the place from which I will not come back, to the land where all is dark and black,
bago ako pumunta kung saan hindi na ako makakabalik, sa lupain ng kadiliman at sa anino ng kamatayan,
22 A land of thick dark, without order, where the very light is dark.
ang lupain na kasing-dilim ng hatinggabi, sa lupain ng anino ng kamatayan, walang kahit anong kaayusan, kung saan ang liwanag ay kagaya ng hatinggabi.””
