Acts 27
1 And when the decision had been made that we were to go by sea to Italy, they gave Paul and certain other prisoners into the care of a captain named Julius, of the Augustan band.
Кала сля пхэндо, со амэ ладах дэ Италия, Павло и аврэн барунарен пэрэдэне шэлякэрэ пхурэдэрэсти пав лавэ Юлии, императохкэрэ халавдэнгэрэ стидэмастар.
2 And we went to sea in a ship of Adramyttium which was sailing to the sea towns of Asia, Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
Амэ бэшле пэ адрамитско корабли, савэсти трэбуни сля тэ заджя дэ портуря пав Цыкни Азия, тай лагле. Амэнца сля македонянино Аристархо, саво бариля дэ Фессалоника.
3 And on the day after, we came to Sidon; and Julius was kind to Paul, and let him go to see his friends and take a rest.
Пэ авэр диво амэ авиле дэ Сидоно. Юлии сикавда дорымо Павлостэ тай отмукля лэ, соб вов тэ спхирэл пэхкэрэ амалэндэ и соб вонэ тэ лашарэн лэхкэрэ рындуря.
4 And sailing again from there, we went on under cover of Cyprus, because the wind was against us.
Тунчи амэ упалэ выджиле дэ море тай проджиле Кипро кодэла ригатар, тев на пхурдэлас балвал. А кала на кади, балвал бы пхурдэлас ворта пэ амэн.
5 And having gone across the sea off Cilicia and Pamphylia we came to Myra, in Lycia.
Амэ пэрэлагле море паша пхувен дэ Киликия тай Памфилия и ачиле дэ форо Мира, саво дэ Ликия.
6 And there the captain came across a ship of Alexandria, sailing for Italy, and put us in it.
Котэ шэлякоро пхурэдэр аракхля корабли Александриятар, саво джялас дэ Италия, тай тховда амэн пэ лэстэ.
7 And when we had gone on slowly for a long time, and had had hard work getting across to Cnidus, for the wind was against us, we went under cover of Crete, in the direction of Salmone;
Бут дивэн амэ полокхэ ладаґас англал. Сля фартэ пхаро тэ ладэ, нэ амэ авиле дэ Книдо. Важ кода со балвал на дэлас амэнди тэ ладэ, амэ подлагле Критостэ кодэла ригатар, тев на пхурдэлас балвал, пашэ Салмони.
8 And sailing down the side of it, as well as we were able, we came to a certain place named Fair Havens, near which was the town of Lasea.
Амэнди сля фартэ пхаро тэ ладэ паша берего, нэ амэ авиле дэ тхан, саво акхарэлпэ Лаче Пристани, надур форостар Ласея.
9 And as a long time had gone by, and the journey was now full of danger, because it was late in the year, Paul put the position before them,
Амэ хасардэ бут вряма и нащи сля тэ ладэ пав пане дурэдэр, соб тэ на хасявэ, колэсти со проджиля иудеенгоро посто. Тунчи Павло подпхэнда:
10 Saying, Friends, I see that this journey will be one of great damage and loss, not only to the goods and the ship, but to ourselves.
— Мэ дыкхав, со тэ ладэ дурэдэр авэла фартэ пхаро. И на кицик мищимо пэ корабли хасявэла, нэ хасяваґа и амэ.
11 But the captain gave more attention to the master and the owner of the ship than to what Paul said.
Нэ шэлякоро пхурэдэр на кандэня Павло, ай кандэня кодэлэ, ко лиджялас корабли тай кораблехкэрэ хулае.
12 And as the harbour was not a good one in which to be for the winter, the greater number of them were for going out to sea, in order, if possible, to put in for the winter at Phoenix, a harbour of Crete, looking to the north-east and south-east.
Ай сар дэ кодэва форо нащи сля тэ пэрэмарэ ївэнд, бут манушэн прылиле дэ гындо, со трэбуни тэ ладэ котарь и тэ авэ дэ Финиксо, тхан пэ Крито, тев заджянас бут корабли, и саво сля оттердо пэ юго тай северо-западо, соб тэ ачепэ котэ.
13 And when the south wind came softly, being of the opinion that their purpose might be effected, they let the ship go and went sailing down the side of Crete, very near to the land.
Пхурдэня южно балвал тай бутярнэ кораблестар прылиле дэ гындо, со када лэнди трэбуни. Тунчи ваздэне якори тай лагле паша Критохкоро берего.
14 But after a little time, a very violent wind, named Euraquilo, came down from it with great force.
Проджиля набут вряма тай пхурдэня бари северно-восточно балвал, сави акхарэлпэ Эвракилоно.
15 And when the ship got into the grip of it, and was not able to make headway into the wind, we gave way, and went before it.
Амэндэ на сля зора тэ ладэ дэ кодыя риг, тев пхурдэлас балвал, колэсти балвал порисарда корабли тай ачиля тэ традэ лэ. Тунчи амэ отдэнепэ кодэлэсти, со авэла, тай балвал традэня корабли пав пане.
16 And, sailing near the side of a small island named Cauda, we were able, though it was hard work, to make the ship's boat safe:
Амэ подлагле островостэ, саво акхардапэ Кавда. Котэ амэндэ баря зораґа выджиля тэ фирисарэ лодка.
17 And having got it up, they put cords under and round the ship; but fearing that they might be pushed on to the Syrtis, they let down the sails and so went running before the wind.
Кала ла подлиле пэ корабли, бутярнэ змукле доря кораблестар тай обпхангле лэ. Вонэ дарэне тэ заджя дэ Сирто, тев набут пани, колэсти обмукле парусо тай балвал дурэдэр лиджялас амэн пав пане.
18 And, still fighting the storm with all our strength, the day after they made a start at getting the goods out of the ship;
Бари балвал кади чувэлас корабли дэ рига, со пэ авэр диво вонэ ачиле тэ вычувэ бужэ кораблестар.
19 And on the third day, they let all the sailing apparatus go over the side.
Пэ трито диво вонэ пэхкэрэ вастэнца вычутэ дэ пани и вса авэр, со ачиляпэ пэ корабли.
20 And as we had not seen the sun or stars for a long time, and a great storm was on us, all hope of salvation was gone.
Койсавэ дивэ на душолас ни кхам, ни чергэня, тай зорали балвал пхурдэлас. Амэ хацардэ надия, со фирисаґапэ.
21 And when they had been without food for a long time, Paul got up among them and said, Friends, it would have been better if you had given attention to me and not gone sailing out from Crete, to undergo this damage and loss.
Мануша бут вряма нисо на хале. Тунчи Павло вщиля машкар лэн тай пхэнда: — Тумэнди трэбуни сля тэ кандэ ман тай тэ на выладэ Критостар. Тунчи б тумэ на прылиле кадыя грыжа и на хацардэ б амарэ бужэ.
22 But now, I say to you, be of good heart, for there will be no loss of life, but only of the ship.
Нэ кана пхэнав тумэнди, соб тумэ тэ лошавэн. Нико тумэндар на хасявэла, кицик корабли розмарэлапэ.
23 For this night there came to my side an angel of the God who is my Master and whose servant I am,
Кодэла рятяґа мандэ авиля ангело Дэвлэстар, Кахкоро мэ исин и Касти терав бути.
24 Saying, Have no fear, Paul, for you will come before Caesar, and God has given to you all those who are sailing with you.
Вов пхэнда манди: «Павло, на дара! Тути трэбуни тэ аче англа императоро. Акэ, Дэвэл отдэня тути всавэрэн, ко ладэл туґа».
25 And so, O men, be of good heart, for I have faith in God that it will be as he said to me.
Колэсти лошавэн! Мэ патяв Дэвлэсти. Вса авэла кади, сар манди пхэндо.
26 But we will be sent on to a certain island.
Корабли вычувэла пэ савось острово.
27 But when the fourteenth day came, while we were going here and there in the Adriatic sea, about the middle of the night the sailors had an idea that they were getting near land;
Пэ дэшуштарто диво, кала амэн инте чувэлас пав Адриатическо море, дэ епашрят бутярнэ кораблестар полиле, со амэ поджях пхуятэ.
28 And they let down the lead, and saw that the sea was a hundred and twenty feet deep; and after a little time they did it again and it was ninety feet.
Вонэ продыкхле панехкоро лунгимо тай выджиля, со лунгимо сля пашэ трянда шов метруря. Ай кала подыкхле инте екх моло, лунгимо сля пашэ бишта эфта метруря.
29 Then, fearing that by chance we might come on to the rocks, they let down four hooks from the back of the ship, and made prayers for the coming of day.
Бутярнэ даранас, со амэн розмарэла пав барэн, и змукле палал кораблестар штар якоря, тай еджинэ манглепэ, соб сигэдэр тэ авэл диво.
30 Then the sailors made attempts secretly to get away from the ship, letting down a boat as if they were about to put down hooks from the front of the ship;
Вонэ камле тэ нашэ кораблестар тай ачиле тэ змукэ лодка, соб тэ фирисарэпэ, ай сикавэнас, со камэн тэ змукэ якори кади ж и англал кораблестар.
31 But Paul said to the captain and his men, If you do not keep these men in the ship, you will not be safe.
Павло пхэнда шэлякэрэ пхурэдэрэсти тай халавдэнди: — Кала кадэла мануша на аченапэ пэ корабли, тумэ хасявэна.
32 Then the armed men, cutting the cords of the boat, let her go.
Тунчи халавдэ пэрэчиндэ доря, савэ рицарэнас лодка, и вой тэлэдэня дэ море.
33 And when dawn was near, Paul gave them all orders to take food, saying, This is the fourteenth day you have been waiting and taking no food.
Дэнзор Павло мангля манушэн, соб вонэ тэ хан. — Дуй куркэ, сар тумэ бэшэн дэ грыжа, аченпэ бокхалэ и нисо на хан, — пхэнда вов. —
34 So I make request to you to take food; for this is for your salvation: not a hair from the head of any of you will come to destruction.
Мэ мангав тумэн тэ хан, тай када дэла зор тумэнди тэ фирисарэпэ. Никастэ тумэндар ни екх бал на тэлэдэла шэрэстар.
35 And when he had said this and had taken bread, he gave praise to God before them all, and took a meal of the broken bread.
Кала Павло пхэнда, вов лиля мандро, наисарда Дэвлэ англа всавэрэн, пхагля и ачиля тэ ха.
36 Then they all took heart and did the same.
Мануша лошыле, и всавэрэ хале.
37 And we were, in the ship, two hundred and seventy-six persons.
Всавэрэн сля пэ корабли дуй шэла эфтадэша шов манушэн.
38 And when they had had enough food, they made the weight of the ship less, turning the grain out into the sea.
Кала мануша чялиле, вонэ ачиле тэ терэ корабли локхэґа тай тэ чувэ ворзо дэ море.
39 And when it was day, they had no knowledge of the land, but they saw an inlet of the sea with a floor of sand, and they had the idea of driving the ship up on to it if possible.
Дэнзор вонэ на уджянгле пхув, сави сикавдапэ, нэ удыкхле кацик тишаехкоро берего, тев и камле тэ выцырдэ корабли.
40 So cutting away the hooks, and letting them go into the sea, and freeing the cords of the guiding-blades, and lifting up the sail to the wind, they went in the direction of the inlet.
Бутярнэ обчиндэ якоря тай ачявдэ лэн дэ море, тунчи розпхангле кораблехкири рули, подлиле цыкно парусо тай бичялдэ корабли берегостэ.
41 And coming to a point between two seas, they got the ship to land; and the front part was fixed in the sand and not able to be moved, but the back part was broken by the force of the waves.
Нэ котэ сля набут пани тай корабли заджиля дэ тишай. Епаш корабли сля пэ тишай, а епаш розмарэлас пани.
42 Then the armed men were for putting the prisoners to death, so that no one would get away by swimming.
Халавдэ ж камле тэ умарэ всавэрэн барунарен, соб вонэ тэ на нашэн, кала выджяна панестар.
43 But the captain, desiring to keep Paul safe, kept them from their purpose, and gave orders that those who had knowledge of swimming were to go off the ship and get first to land:
Нэ пханглякоро пхурэдэр камля тэ фирисарэ Павло тай на домукля лэн тэ терэ кади. Вов прыпхэнда манушэнди, савэ джянэнас, сар пэ тэ лиджя дэ пани, тэ хукэ дэ море англал всавэрэндар и тэ авэ пэ берего.
44 And the rest, some on boards and some on things from the ship. And so it came about that they all got safe to land.
Ай савэ ачилепэ, лэнди трэбуни сля тэ доджя берегостэ пэ сандя кораблестар тай пэ котора сандендар. Кади всавэрэ фирисардэпэ тай выджиле пэ пхув.
