1 Corinthians 13

1 If I make use of the tongues of men and of angels, and have not love, I am like sounding brass, or a loud-tongued bell.

มรฺตฺยสฺวรฺคียาณำ ภาษา ภาษมาโณ'หํ ยทิ เปฺรมหีโน ภเวยํ ตรฺหิ วาทกตาลสฺวรูโป นินาทการิเภรีสฺวรูปศฺจ ภวามิฯ

2 And if I have a prophet's power, and have knowledge of all secret things; and if I have all faith, by which mountains may be moved from their place, but have not love, I am nothing.

อปรญฺจ ยทฺยหมฺ อีศฺวรียาเทศาฒฺย: สฺยำ สรฺวฺวาณิ คุปฺตวากฺยานิ สรฺวฺววิทฺยาญฺจ ชานียำ ปูรฺณวิศฺวาส: สนฺ ไศลานฺ สฺถานานฺตรีกรฺตฺตุํ ศกฺนุยาญฺจ กินฺตุ ยทิ เปฺรมหีโน ภเวยํ ตรฺหฺยคณนีย เอว ภวามิฯ

3 And if I give all my goods to the poor, and if I give my body to be burned, but have not love, it is of no profit to me.

อปรํ ยทฺยหมฺ อนฺนทาเนน สรฺวฺวสฺวํ ตฺยเชยํ ทาหนาย สฺวศรีรํ สมรฺปเยยญฺจ กินฺตุ ยทิ เปฺรมหีโน ภเวยํ ตรฺหิ ตตฺสรฺวฺวํ มทรฺถํ นิษฺผลํ ภวติฯ

4 Love is never tired of waiting; love is kind; love has no envy; love has no high opinion of itself, love has no pride;

เปฺรม จิรสหิษฺณุ หิไตษิ จ, เปฺรม นิรฺเทฺวษมฺ อศฐํ นิรฺครฺวฺวญฺจฯ

5 Love's ways are ever fair, it takes no thought for itself; it is not quickly made angry, it takes no account of evil;

อปรํ ตตฺ กุตฺสิตํ นาจรติ, อาตฺมเจษฺฏำ น กุรุเต สหสา น กฺรุธฺยติ ปรานิษฺฏํ น จินฺตยติ,

6 It takes no pleasure in wrongdoing, but has joy in what is true;

อธรฺมฺเม น ตุษฺยติ สตฺย เอว สนฺตุษฺยติฯ

7 Love has the power of undergoing all things, having faith in all things, hoping all things.

ตตฺ สรฺวฺวํ ติติกฺษเต สรฺวฺวตฺร วิศฺวสิติ สรฺวฺวตฺร ภทฺรํ ปฺรตีกฺษเต สรฺวฺวํ สหเต จฯ

8 Though the prophet's word may come to an end, tongues come to nothing, and knowledge have no more value, love has no end.

เปฺรมฺโน โลป: กทาปิ น ภวิษฺยติ, อีศฺวรียาเทศกถนํ โลปฺสฺยเต ปรภาษาภาษณํ นิวรฺตฺติษฺยเต ชฺญานมปิ โลปํ ยาสฺยติฯ

9 For our knowledge is only in part, and the prophet's word gives only a part of what is true:

ยโต'สฺมากํ ชฺญานํ ขณฺฑมาตฺรมฺ อีศฺวรียาเทศกถนมปิ ขณฺฑมาตฺรํฯ

10 But when that which is complete is come, then that which is in part will be no longer necessary.

กินฺตฺวสฺมาสุ สิทฺธตำ คเตษุ ตานิ ขณฺฑมาตฺราณิ โลปํ ยาสฺยนฺเตฯ

11 When I was a child, I made use of a child's language, I had a child's feelings and a child's thoughts: now that I am a man, I have put away the things of a child.

พาลฺยกาเล'หํ พาล อิวาภาเษ พาล อิวาจินฺตยญฺจ กินฺตุ เยาวเน ชาเต ตตฺสรฺวฺวํ พาลฺยาจรณํ ปริตฺยกฺตวานฺฯ

12 For now we see things in a glass, darkly; but then face to face: now my knowledge is in part; then it will be complete, even as God's knowledge of me.

อิทานีมฺ อภฺรมเธฺยนาสฺปษฺฏํ ทรฺศนมฺ อสฺมาภิ รฺลภฺยเต กินฺตุ ตทา สากฺษาตฺ ทรฺศนํ ลปฺสฺยเตฯ อธุนา มม ชฺญานมฺ อลฺปิษฺฐํ กินฺตุ ตทาหํ ยถาวคมฺยสฺตไถวาวคโต ภวิษฺยามิฯ

13 But now we still have faith, hope, love, these three; and the greatest of these is love.

อิทานีํ ปฺรตฺยย: ปฺรตฺยาศา เปฺรม จ ตฺรีเณฺยตานิ ติษฺฐนฺติ เตษำ มเธฺย จ เปฺรม เศฺรษฺฐํฯ