Psalms 95

1 Come, let us sing for joy to the LORD; let us shout to the Rock of our salvation!

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Let us enter His presence with thanksgiving; let us make a joyful noise to Him in song.

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 For the LORD is a great God, a great King above all gods.

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 In His hand are the depths of the earth, and the mountain peaks belong to Him.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 The sea is His, for He made it, and His hands formed the dry land.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 O come, let us worship and bow down; let us kneel before the LORD our Maker.

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 For He is our God, and we are the people of His pasture, the sheep under His care. Today, if you hear His voice,

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 do not harden your hearts as you did at Meribah, in the day at Massah in the wilderness,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 where your fathers tested and tried Me, though they had seen My work.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 For forty years I was angry with that generation, and I said, “They are a people whose hearts go astray, and they have not known My ways.”

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 So I swore on oath in My anger, “They shall never enter My rest.”

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»