Psalms 88
1 A song. A Psalm of the sons of Korah. For the choirmaster. According to Mahalath Leannoth. A Maskil of Heman the Ezrahite. O LORD, the God of my salvation, day and night I cry out before You.
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 May my prayer come before You; incline Your ear to my cry.
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I am counted among those descending to the Pit. I am like a man without strength.
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 I am forsaken among the dead, like the slain who lie in the grave, whom You remember no more, who are cut off from Your care.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 You have laid me in the lowest Pit, in the darkest of the depths.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Your wrath weighs heavily upon me; all Your waves have submerged me.
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 You have removed my friends from me; You have made me repulsive to them; I am confined and cannot escape.
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 My eyes grow dim with grief. I call to You daily, O LORD; I spread out my hands to You.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Do You work wonders for the dead? Do departed spirits rise up to praise You?
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Can Your loving devotion be proclaimed in the grave, Your faithfulness in Abaddon?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Will Your wonders be known in the darkness, or Your righteousness in the land of oblivion?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 But to You, O LORD, I cry for help; in the morning my prayer comes before You.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 Why, O LORD, do You reject me? Why do You hide Your face from me?
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 From my youth I was afflicted and near death. I have borne Your terrors; I am in despair.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Your wrath has swept over me; Your terrors have destroyed me.
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 All day long they engulf me like water; they enclose me on every side.
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 You have removed my beloved and my friend; darkness is my closest companion.
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
