Psalms 78
1 A Maskil of Asaph. Give ear, O my people, to my instruction; listen to the words of my mouth.
Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
2 I will open my mouth in parables; I will utter things hidden from the beginning,
Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
3 that we have heard and known and our fathers have relayed to us.
Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
4 We will not hide them from their children, but will declare to the next generation the praises of the LORD and His might, and the wonders He has performed.
Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
5 For He established a testimony in Jacob and appointed a law in Israel, which He commanded our fathers to teach to their children,
Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
6 that the coming generation would know them— even children yet to be born— to arise and tell their own children
Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
7 that they should put their confidence in God, not forgetting His works, but keeping His commandments.
Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
8 Then they will not be like their fathers, a stubborn and rebellious generation, whose heart was not loyal, whose spirit was not faithful to God.
Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
9 The archers of Ephraim turned back on the day of battle.
Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
10 They failed to keep God’s covenant and refused to live by His law.
Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
11 They forgot what He had done, the wonders He had shown them.
Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
12 He worked wonders before their fathers in the land of Egypt, in the region of Zoan.
У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
13 He split the sea and brought them through; He set the waters upright like a wall.
У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
14 He led them with a cloud by day and with a light of fire all night.
У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
15 He split the rocks in the wilderness and gave them drink as abundant as the seas.
Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
16 He brought streams from the stone and made water flow down like rivers.
У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
17 But they continued to sin against Him, rebelling in the desert against the Most High.
Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
18 They willfully tested God by demanding the food they craved.
Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
19 They spoke against God, saying, “Can God really prepare a table in the wilderness?
Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
20 When He struck the rock, water gushed out and torrents raged. But can He also give bread or supply His people with meat?”
Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
21 Therefore the LORD heard and was filled with wrath; so a fire was kindled against Jacob, and His anger flared against Israel,
Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
22 because they did not believe God or rely on His salvation.
Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
23 Yet He commanded the clouds above and opened the doors of the heavens.
У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
24 He rained down manna for them to eat; He gave them grain from heaven.
У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
25 Man ate the bread of angels; He sent them food in abundance.
Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
26 He stirred the east wind from the heavens and drove the south wind by His might.
Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
27 He rained meat on them like dust, and winged birds like the sand of the sea.
У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
28 He felled them in the midst of their camp, all around their dwellings.
У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
29 So they ate and were well filled, for He gave them what they craved.
Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
30 Yet before they had filled their desire, with the food still in their mouths,
Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
31 God’s anger flared against them, and He put to death their strongest and subdued the young men of Israel.
Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
32 In spite of all this, they kept on sinning; despite His wonderful works, they did not believe.
Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
33 So He ended their days in futility, and their years in sudden terror.
Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
34 When He slew them, they would seek Him; they repented and searched for God.
У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
35 And they remembered that God was their Rock, that God Most High was their Redeemer.
Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
36 But they deceived Him with their mouths, and lied to Him with their tongues.
Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
37 Their hearts were disloyal to Him, and they were unfaithful to His covenant.
Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
38 And yet He was compassionate; He forgave their iniquity and did not destroy them. He often restrained His anger and did not unleash His full wrath.
Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
39 He remembered that they were but flesh, a passing breeze that does not return.
У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
40 How often they disobeyed Him in the wilderness and grieved Him in the desert!
Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
41 Again and again they tested God and provoked the Holy One of Israel.
Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
42 They did not remember His power — the day He redeemed them from the adversary,
Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
43 when He performed His signs in Egypt and His wonders in the fields of Zoan.
44 He turned their rivers to blood, and from their streams they could not drink.
У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
45 He sent swarms of flies that devoured them, and frogs that devastated them.
Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
46 He gave their crops to the grasshopper, the fruit of their labor to the locust.
Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
47 He killed their vines with hailstones and their sycamore-figs with sleet.
Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
48 He abandoned their cattle to the hail and their livestock to bolts of lightning.
У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
49 He unleashed His fury against them, wrath, indignation, and calamity— a band of destroying angels.
У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
50 He cleared a path for His anger; He did not spare them from death but delivered their lives to the plague.
У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
51 He struck all the firstborn of Egypt, the virility in the tents of Ham.
У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
52 He led out His people like sheep and guided them like a flock in the wilderness.
У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
53 He led them safely, so they did not fear, but the sea engulfed their enemies.
Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
54 He brought them to His holy land, to the mountain His right hand had acquired.
У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
55 He drove out nations before them and apportioned their inheritance; He settled the tribes of Israel in their tents.
У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
56 But they tested and disobeyed God Most High, for they did not keep His decrees.
Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
57 They turned back and were faithless like their fathers, twisted like a faulty bow.
Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
58 They enraged Him with their high places and provoked His jealousy with their idols.
Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
59 On hearing it, God was furious and rejected Israel completely.
Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
60 He abandoned the tabernacle of Shiloh, the tent He had pitched among men.
У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
61 He delivered His strength to captivity, and His splendor to the hand of the adversary.
Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
62 He surrendered His people to the sword because He was enraged by His heritage.
Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
63 Fire consumed His young men, and their maidens were left without wedding songs.
От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
64 His priests fell by the sword, but their widows could not lament.
Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
65 Then the Lord awoke as from sleep, like a mighty warrior overcome by wine.
Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
66 He beat back His foes; He put them to everlasting shame.
У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
67 He rejected the tent of Joseph and refused the tribe of Ephraim.
Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
68 But He chose the tribe of Judah, Mount Zion, which He loved.
Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
69 He built His sanctuary like the heights, like the earth He has established forever.
[Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
70 He chose David His servant and took him from the sheepfolds;
У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
71 from tending the ewes He brought him to be shepherd of His people Jacob, of Israel His inheritance.
Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
72 So David shepherded them with integrity of heart and guided them with skillful hands.
Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
