Psalms 78
1 A Maskil of Asaph. Give ear, O my people, to my instruction; listen to the words of my mouth.
| قصیده آساف ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید! | ۱ |
2 I will open my mouth in parables; I will utter things hidden from the beginning,
| دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود. | ۲ |
3 that we have heard and known and our fathers have relayed to us.
| که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند. | ۳ |
4 We will not hide them from their children, but will declare to the next generation the praises of the LORD and His might, and the wonders He has performed.
| از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است. | ۴ |
5 For He established a testimony in Jacob and appointed a law in Israel, which He commanded our fathers to teach to their children,
| زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛ | ۵ |
6 that the coming generation would know them— even children yet to be born— to arise and tell their own children
| تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛ | ۶ |
7 that they should put their confidence in God, not forgetting His works, but keeping His commandments.
| و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند. | ۷ |
8 Then they will not be like their fathers, a stubborn and rebellious generation, whose heart was not loyal, whose spirit was not faithful to God.
| ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود. | ۸ |
9 The archers of Ephraim turned back on the day of battle.
| بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند. | ۹ |
10 They failed to keep God’s covenant and refused to live by His law.
| عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند، | ۱۰ |
11 They forgot what He had done, the wonders He had shown them.
| واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود، | ۱۱ |
12 He worked wonders before their fathers in the land of Egypt, in the region of Zoan.
| و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن. | ۱۲ |
13 He split the sea and brought them through; He set the waters upright like a wall.
| دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود. | ۱۳ |
14 He led them with a cloud by day and with a light of fire all night.
| و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش. | ۱۴ |
15 He split the rocks in the wilderness and gave them drink as abundant as the seas.
| در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید. | ۱۵ |
16 He brought streams from the stone and made water flow down like rivers.
| پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت. | ۱۶ |
17 But they continued to sin against Him, rebelling in the desert against the Most High.
| و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند، | ۱۷ |
18 They willfully tested God by demanding the food they craved.
| و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند. | ۱۸ |
19 They spoke against God, saying, “Can God really prepare a table in the wilderness?
| و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟ | ۱۹ |
20 When He struck the rock, water gushed out and torrents raged. But can He also give bread or supply His people with meat?”
| اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟» | ۲۰ |
21 Therefore the LORD heard and was filled with wrath; so a fire was kindled against Jacob, and His anger flared against Israel,
| پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید. | ۲۱ |
22 because they did not believe God or rely on His salvation.
| زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند. | ۲۲ |
23 Yet He commanded the clouds above and opened the doors of the heavens.
| پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود | ۲۳ |
24 He rained down manna for them to eat; He gave them grain from heaven.
| و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید. | ۲۴ |
25 Man ate the bread of angels; He sent them food in abundance.
| مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند. | ۲۵ |
26 He stirred the east wind from the heavens and drove the south wind by His might.
| بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد، | ۲۶ |
27 He rained meat on them like dust, and winged birds like the sand of the sea.
| و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا. | ۲۷ |
28 He felled them in the midst of their camp, all around their dwellings.
| وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان. | ۲۸ |
29 So they ate and were well filled, for He gave them what they craved.
| پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد. | ۲۹ |
30 Yet before they had filled their desire, with the food still in their mouths,
| ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود | ۳۰ |
31 God’s anger flared against them, and He put to death their strongest and subdued the young men of Israel.
| که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت. | ۳۱ |
32 In spite of all this, they kept on sinning; despite His wonderful works, they did not believe.
| با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند. | ۳۲ |
33 So He ended their days in futility, and their years in sudden terror.
| بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس. | ۳۳ |
34 When He slew them, they would seek Him; they repented and searched for God.
| هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند، | ۳۴ |
35 And they remembered that God was their Rock, that God Most High was their Redeemer.
| و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است. | ۳۵ |
36 But they deceived Him with their mouths, and lied to Him with their tongues.
| اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند. | ۳۶ |
37 Their hearts were disloyal to Him, and they were unfaithful to His covenant.
| زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند. | ۳۷ |
38 And yet He was compassionate; He forgave their iniquity and did not destroy them. He often restrained His anger and did not unleash His full wrath.
| اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت. | ۳۸ |
39 He remembered that they were but flesh, a passing breeze that does not return.
| و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد. | ۳۹ |
40 How often they disobeyed Him in the wilderness and grieved Him in the desert!
| چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند. | ۴۰ |
41 Again and again they tested God and provoked the Holy One of Israel.
| و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند، | ۴۱ |
42 They did not remember His power — the day He redeemed them from the adversary,
| و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود. | ۴۲ |
43 when He performed His signs in Egypt and His wonders in the fields of Zoan.
| که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن. | ۴۳ |
44 He turned their rivers to blood, and from their streams they could not drink.
| و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید. | ۴۴ |
45 He sent swarms of flies that devoured them, and frogs that devastated them.
| انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛ | ۴۵ |
46 He gave their crops to the grasshopper, the fruit of their labor to the locust.
| و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد. | ۴۶ |
47 He killed their vines with hailstones and their sycamore-figs with sleet.
| تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت. | ۴۷ |
48 He abandoned their cattle to the hail and their livestock to bolts of lightning.
| بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق. | ۴۸ |
49 He unleashed His fury against them, wrath, indignation, and calamity— a band of destroying angels.
| و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر. | ۴۹ |
50 He cleared a path for His anger; He did not spare them from death but delivered their lives to the plague.
| و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود. | ۵۰ |
51 He struck all the firstborn of Egypt, the virility in the tents of Ham.
| و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام. | ۵۱ |
52 He led out His people like sheep and guided them like a flock in the wilderness.
| و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود. | ۵۲ |
53 He led them safely, so they did not fear, but the sea engulfed their enemies.
| وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید. | ۵۳ |
54 He brought them to His holy land, to the mountain His right hand had acquired.
| و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود. | ۵۴ |
55 He drove out nations before them and apportioned their inheritance; He settled the tribes of Israel in their tents.
| و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید. | ۵۵ |
56 But they tested and disobeyed God Most High, for they did not keep His decrees.
| لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند. | ۵۶ |
57 They turned back and were faithless like their fathers, twisted like a faulty bow.
| وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند. | ۵۷ |
58 They enraged Him with their high places and provoked His jealousy with their idols.
| و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند. | ۵۸ |
59 On hearing it, God was furious and rejected Israel completely.
| چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت. | ۵۹ |
60 He abandoned the tabernacle of Shiloh, the tent He had pitched among men.
| پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود، | ۶۰ |
61 He delivered His strength to captivity, and His splendor to the hand of the adversary.
| و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد، | ۶۱ |
62 He surrendered His people to the sword because He was enraged by His heritage.
| وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید. | ۶۲ |
63 Fire consumed His young men, and their maidens were left without wedding songs.
| جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد. | ۶۳ |
64 His priests fell by the sword, but their widows could not lament.
| کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند. | ۶۴ |
65 Then the Lord awoke as from sleep, like a mighty warrior overcome by wine.
| آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد، | ۶۵ |
66 He beat back His foes; He put them to everlasting shame.
| و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید. | ۶۶ |
67 He rejected the tent of Joseph and refused the tribe of Ephraim.
| و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید. | ۶۷ |
68 But He chose the tribe of Judah, Mount Zion, which He loved.
| لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت. | ۶۸ |
69 He built His sanctuary like the heights, like the earth He has established forever.
| و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد. | ۶۹ |
70 He chose David His servant and took him from the sheepfolds;
| و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت. | ۷۰ |
71 from tending the ewes He brought him to be shepherd of His people Jacob, of Israel His inheritance.
| از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند. | ۷۱ |
72 So David shepherded them with integrity of heart and guided them with skillful hands.
| پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد. | ۷۲ |
