Psalms 78
1 A Maskil of Asaph. Give ear, O my people, to my instruction; listen to the words of my mouth.
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 I will open my mouth in parables; I will utter things hidden from the beginning,
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 that we have heard and known and our fathers have relayed to us.
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 We will not hide them from their children, but will declare to the next generation the praises of the LORD and His might, and the wonders He has performed.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 For He established a testimony in Jacob and appointed a law in Israel, which He commanded our fathers to teach to their children,
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 that the coming generation would know them— even children yet to be born— to arise and tell their own children
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 that they should put their confidence in God, not forgetting His works, but keeping His commandments.
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 Then they will not be like their fathers, a stubborn and rebellious generation, whose heart was not loyal, whose spirit was not faithful to God.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 The archers of Ephraim turned back on the day of battle.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 They failed to keep God’s covenant and refused to live by His law.
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 They forgot what He had done, the wonders He had shown them.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 He worked wonders before their fathers in the land of Egypt, in the region of Zoan.
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 He split the sea and brought them through; He set the waters upright like a wall.
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 He led them with a cloud by day and with a light of fire all night.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 He split the rocks in the wilderness and gave them drink as abundant as the seas.
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 He brought streams from the stone and made water flow down like rivers.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 But they continued to sin against Him, rebelling in the desert against the Most High.
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 They willfully tested God by demanding the food they craved.
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 They spoke against God, saying, “Can God really prepare a table in the wilderness?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 When He struck the rock, water gushed out and torrents raged. But can He also give bread or supply His people with meat?”
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 Therefore the LORD heard and was filled with wrath; so a fire was kindled against Jacob, and His anger flared against Israel,
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 because they did not believe God or rely on His salvation.
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 Yet He commanded the clouds above and opened the doors of the heavens.
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 He rained down manna for them to eat; He gave them grain from heaven.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Man ate the bread of angels; He sent them food in abundance.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 He stirred the east wind from the heavens and drove the south wind by His might.
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 He rained meat on them like dust, and winged birds like the sand of the sea.
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 He felled them in the midst of their camp, all around their dwellings.
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 So they ate and were well filled, for He gave them what they craved.
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 Yet before they had filled their desire, with the food still in their mouths,
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 God’s anger flared against them, and He put to death their strongest and subdued the young men of Israel.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 In spite of all this, they kept on sinning; despite His wonderful works, they did not believe.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 So He ended their days in futility, and their years in sudden terror.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 When He slew them, they would seek Him; they repented and searched for God.
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 And they remembered that God was their Rock, that God Most High was their Redeemer.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 But they deceived Him with their mouths, and lied to Him with their tongues.
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 Their hearts were disloyal to Him, and they were unfaithful to His covenant.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 And yet He was compassionate; He forgave their iniquity and did not destroy them. He often restrained His anger and did not unleash His full wrath.
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 He remembered that they were but flesh, a passing breeze that does not return.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 How often they disobeyed Him in the wilderness and grieved Him in the desert!
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 Again and again they tested God and provoked the Holy One of Israel.
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 They did not remember His power — the day He redeemed them from the adversary,
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 when He performed His signs in Egypt and His wonders in the fields of Zoan.
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 He turned their rivers to blood, and from their streams they could not drink.
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 He sent swarms of flies that devoured them, and frogs that devastated them.
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 He gave their crops to the grasshopper, the fruit of their labor to the locust.
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 He killed their vines with hailstones and their sycamore-figs with sleet.
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 He abandoned their cattle to the hail and their livestock to bolts of lightning.
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 He unleashed His fury against them, wrath, indignation, and calamity— a band of destroying angels.
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 He cleared a path for His anger; He did not spare them from death but delivered their lives to the plague.
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 He struck all the firstborn of Egypt, the virility in the tents of Ham.
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 He led out His people like sheep and guided them like a flock in the wilderness.
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 He led them safely, so they did not fear, but the sea engulfed their enemies.
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 He brought them to His holy land, to the mountain His right hand had acquired.
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 He drove out nations before them and apportioned their inheritance; He settled the tribes of Israel in their tents.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 But they tested and disobeyed God Most High, for they did not keep His decrees.
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 They turned back and were faithless like their fathers, twisted like a faulty bow.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 They enraged Him with their high places and provoked His jealousy with their idols.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 On hearing it, God was furious and rejected Israel completely.
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 He abandoned the tabernacle of Shiloh, the tent He had pitched among men.
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 He delivered His strength to captivity, and His splendor to the hand of the adversary.
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 He surrendered His people to the sword because He was enraged by His heritage.
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 Fire consumed His young men, and their maidens were left without wedding songs.
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 His priests fell by the sword, but their widows could not lament.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Then the Lord awoke as from sleep, like a mighty warrior overcome by wine.
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 He beat back His foes; He put them to everlasting shame.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 He rejected the tent of Joseph and refused the tribe of Ephraim.
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 But He chose the tribe of Judah, Mount Zion, which He loved.
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 He built His sanctuary like the heights, like the earth He has established forever.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 He chose David His servant and took him from the sheepfolds;
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 from tending the ewes He brought him to be shepherd of His people Jacob, of Israel His inheritance.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 So David shepherded them with integrity of heart and guided them with skillful hands.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
