Psalms 74
1 A Maskil of Asaph. Why have You rejected us forever, O God? Why does Your anger smolder against the sheep of Your pasture?
Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
2 Remember Your congregation, which You purchased long ago and redeemed as the tribe of Your inheritance— Mount Zion where You dwell.
Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
3 Turn Your steps to the everlasting ruins, to everything in the sanctuary the enemy has destroyed.
Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
4 Your foes have roared within Your meeting place; they have unfurled their banners as signs,
Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
5 like men wielding axes in a thicket of trees
Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
6 and smashing all the carvings with hatchets and picks.
A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
7 They have burned Your sanctuary to the ground; they have defiled the dwelling place of Your Name.
Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
8 They said in their hearts, “We will crush them completely.” They burned down every place where God met us in the land.
Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
9 There are no signs for us to see. There is no longer any prophet. And none of us knows how long this will last.
Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].
10 How long, O God, will the enemy taunt You? Will the foe revile Your name forever?
Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?
11 Why do You withdraw Your strong right hand? Stretch it out to destroy them!
Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
12 Yet God is my King from ancient times, working salvation on the earth.
Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
13 You divided the sea by Your strength; You smashed the heads of the dragons of the sea;
Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
14 You crushed the heads of Leviathan; You fed him to the creatures of the desert.
Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
15 You broke open the fountain and the flood; You dried up the ever-flowing rivers.
Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
16 The day is Yours, and also the night; You established the moon and the sun.
Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
17 You set all the boundaries of the earth; You made the summer and winter.
Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
18 Remember how the enemy has mocked You, O LORD, how a foolish people has spurned Your name.
Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
19 Do not deliver the soul of Your dove to beasts; do not forget the lives of Your afflicted forever.
Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
20 Consider Your covenant, for haunts of violence fill the dark places of the land.
Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.
21 Do not let the oppressed retreat in shame; may the poor and needy praise Your name.
Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
22 Rise up, O God; defend Your cause! Remember how the fool mocks You all day long.
Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.
23 Do not disregard the clamor of Your adversaries, the uproar of Your enemies that ascends continually.
Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
