Psalms 74
1 A Maskil of Asaph. Why have You rejected us forever, O God? Why does Your anger smolder against the sheep of Your pasture?
| قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟ |
2 Remember Your congregation, which You purchased long ago and redeemed as the tribe of Your inheritance— Mount Zion where You dwell.
| قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور. |
3 Turn Your steps to the everlasting ruins, to everything in the sanctuary the enemy has destroyed.
| بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است! |
4 Your foes have roared within Your meeting place; they have unfurled their banners as signs,
| دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند. |
5 like men wielding axes in a thicket of trees
| مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند، |
6 and smashing all the carvings with hatchets and picks.
| تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند |
7 They have burned Your sanctuary to the ground; they have defiled the dwelling place of Your Name.
| و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند. |
8 They said in their hearts, “We will crush them completely.” They burned down every place where God met us in the land.
| عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند. |
9 There are no signs for us to see. There is no longer any prophet. And none of us knows how long this will last.
| هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد. |
10 How long, O God, will the enemy taunt You? Will the foe revile Your name forever?
| ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟ |
11 Why do You withdraw Your strong right hand? Stretch it out to destroy them!
| چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن. |
12 Yet God is my King from ancient times, working salvation on the earth.
| ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای. |
13 You divided the sea by Your strength; You smashed the heads of the dragons of the sea;
| تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی. |
14 You crushed the heads of Leviathan; You fed him to the creatures of the desert.
| سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی. |
15 You broke open the fountain and the flood; You dried up the ever-flowing rivers.
| چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند. |
16 The day is Yours, and also the night; You established the moon and the sun.
| شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای. |
17 You set all the boundaries of the earth; You made the summer and winter.
| تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای. |
18 Remember how the enemy has mocked You, O LORD, how a foolish people has spurned Your name.
| ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند. |
19 Do not deliver the soul of Your dove to beasts; do not forget the lives of Your afflicted forever.
| قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار! |
20 Consider Your covenant, for haunts of violence fill the dark places of the land.
| گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر. |
21 Do not let the oppressed retreat in shame; may the poor and needy praise Your name.
| نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند. |
22 Rise up, O God; defend Your cause! Remember how the fool mocks You all day long.
| ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند. |
23 Do not disregard the clamor of Your adversaries, the uproar of Your enemies that ascends continually.
| فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر. |
