Psalms 73
1 A Psalm of Asaph. Surely God is good to Israel, to those who are pure in heart.
Sa pagkamatuod ang Dios mao ang maayo sa Israel, Bisan kanila nga mga ulay ug kasingkasing.
2 But as for me, my feet had almost stumbled; my steps had nearly slipped.
Apan alang kanako, daw mahidalinas na ang akong mga tiil; Diriyut na mahiligas ang akong mga lakang.
3 For I envied the arrogant when I saw the prosperity of the wicked.
Kay nasina ako sa mga palabilabihon, Sa diha nga natan-aw ko ang kauswagan sa mga dautan.
4 They have no struggle in their death; their bodies are well-fed.
Kay walay mga kahapdos ang ilang kamatayon; Apan hinonoa ang ilang kusog nagapadayon.
5 They are free of the burdens others carry; they are not afflicted like other men.
(Sila) wala sa kalisdanan ingon sa uban nga mga tawo; Ni (sila) gihampak sama sa ubang mga tawo.
6 Therefore pride is their necklace; a garment of violence covers them.
Busa ang palabilabi maingon sa kulentas sa ilang liog; Ang pagpanlupig nasul-ob kanila ingon sa usa ka bisti.
7 From their prosperity proceeds iniquity; the imaginations of their hearts run wild.
Ang ilang mga mata nagbudlat sa katambok: Ang anaa kanila labaw sa kay sa ikatagbaw sa pangandoy sa kasingkasing.
8 They mock and speak with malice; with arrogance they threaten oppression.
Nanagyubit (sila) ug diha sa kadautan nanaglituk (sila) ug pagdaugdaug: Nanagsulti (sila) nga mapahitas-on.
9 They set their mouths against the heavens, and their tongues strut across the earth.
Ginapatunong nila ang ilang mga baba ngadto sa kalangitan, Ug ang ilang dila nagasuroy latas sa yuta.
10 So their people return to this place and drink up waters in abundance.
Tungod niana ang iyang katawohan mingbalik dinhi; Ug ang mga tubig sa usa ka copa nga puno gititi nila.
11 The wicked say, “How can God know? Does the Most High have knowledge?”
Ug (sila) nagaingon: Unsaon sa pagkahibalo sa Dios? Ug aduna bay kahibalo ang Hataas Uyamut?
12 Behold, these are the wicked— always carefree as they increase their wealth.
Ania karon, kini mao ang mga dautan; Ug, sanglit anaa kanunay sa kasayon, (sila) ming-uswag sa mga bahandi.
13 Surely in vain I have kept my heart pure; in innocence I have washed my hands.
Sa pagkamatuod kawang lamang ang paghinlo ko sa akong q2 kasingkasing, Ug ang paghunaw sa akong mga kamot sa pagka-inocente;
14 For I am afflicted all day long and punished every morning.
Kay gihampak ako sa tibook nga adlaw, Ug gicastigo sa matag-buntag.
15 If I had said, “I will speak this way,” then I would have betrayed Your children.
Kong nag-ingon pa unta ako: Magasulti ako niini: Ania karon, ako nagmabudhion sa kaliwatan sa imong mga anak.
16 When I tried to understand all this, it was troublesome in my sight
Sa diha nga naghunahuna ako unsaon ko sa pagkahibalo niini, Kini mahapdos kaayo nga buhat alang kanako;
17 until I entered God’s sanctuary; then I discerned their end.
Hangtud nga miadto ako sa balaang puloy-anan sa Dios, Ug nagpamalandong sa katapusan nilang sangputanan.
18 Surely You set them on slick ground; You cast them down into ruin.
Sa pagkamatuod gayud gibutang mo (sila) sa mga dapit nga madanglog: Gisalikway mo (sila) ngadto sa pagkalaglag.
19 How suddenly they are laid waste, completely swept away by terrors!
Naunsa nga sa pagkadali (sila) nahimong usa ka awa-aw! Nangaut-ut gayud (sila) uban ang mga kalisang.
20 Like one waking from a dream, so You, O Lord, awaken and despise their form.
Ingon sa usa ka damgo sa diha nga ang usa ka tawo mahagmata, Ingon niini, Oh Ginoo, sa diha nga ikaw mahagmata, pagatamayon mo ang ilang larawan.
21 When my heart was grieved and I was pierced within,
Kay gisakit ang akong kalag, Ug ako mibati ug kangutngut sa akong kasingkasing:
22 I was senseless and ignorant; I was a brute beast before You.
Pagkamabangis nako, ug pagkaburong; Ingon sa usa ka mananap ako sa atubangan mo.
23 Yet I am always with You; You hold my right hand.
Bisan pa niana, ako ania gihapon uban kanimo: Gikuptan mo ang too ko nga kamot.
24 You guide me with Your counsel, and later receive me in glory.
Ikaw magamando kanako uban sa imong pagtambag, Ug sa ulahi pagadawaton mo ako sa himaya.
25 Whom have I in heaven but You? And on earth I desire no one besides You.
Kinsa may ako sa langit kondili ikaw da? Ug walay bisan kinsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo.
26 My flesh and my heart may fail, but God is the strength of my heart and my portion forever.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing nangaluya; Apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing, ug ang akong bahin sa walay katapusan.
27 Those far from You will surely perish; You destroy all who are unfaithful to You.
Kay ania karon, (sila) nga nanagpahalayo gikan kanimo mangahanaw: Imong gilaglag silang tanan nga nanagpakighilawas, nga mingbulag gikan kanimo.
28 But as for me, it is good to draw near to God. I have made the Lord GOD my refuge, that I may proclaim all Your works.
Apan maayo alang kanako ang pagpahaduol ngadto sa Dios: Ang Ginoo nga si Jehova gihimo ko nga akong dalangpanan, Aron isugilon ko ang tanan mong mga buhat.
