Psalms 68

1 For the choirmaster. A Psalm of David. A song. God arises. His enemies are scattered, and those who hate Him flee His presence.

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. سرود. ای خدا، برخیز و دشمنانت را پراکنده ساز. بگذار آنانی که از تو نفرت دارند از حضور تو بگریزند.

2 As smoke is blown away, You will drive them out; as wax melts before the fire, the wicked will perish in the presence of God.

چنانکه دود در برابر باد پراکنده می‌شود، همچنان تو ایشان را پراکنده ساز؛ همان‌گونه که موم در مقابل آتش گداخته می‌شود، همچنان بگذار گناهکاران در حضورت نابود شوند.

3 But the righteous will be glad and rejoice before God; they will celebrate with joy.

اما نیکوکاران شادی کنند و در حضور تو خوشحال باشند؛ از شادی فریاد برآورند و خوش باشند.

4 Sing to God! Sing praises to His name. Exalt Him who rides on the clouds — His name is the LORD— and rejoice before Him.

در وصف خدا سرود بخوانید. نام او را ستایش کنید. برای او که بر ابرها سوار است، راهی درست کنید. نام او یهوه است! در حضورش شادی کنید!

5 A father of the fatherless, and a defender of the widows, is God in His holy habitation.

خدایی که در خانهٔ مقدّس خود ساکن است، پدر یتیمان و دادرس بیوه‌زنان می‌باشد.

6 God settles the lonely in families; He leads the prisoners out to prosperity, but the rebellious dwell in a sun-scorched land.

او بی‌کسان و آوارگان را در خانه‌ها ساکن می‌گرداند و اسیران را آزاد می‌سازد. اما یاغیان در زمین خشک و بی‌آب ساکن خواهند شد.

7 O God, when You went out before Your people, when You marched through the wasteland,

ای خدای اسرائیل، وقتی تو قوم برگزیدهٔ خود را هدایت کردی و از میان بیابان عبور نمودی،

8 the earth shook and the heavens poured down rain before God, the One on Sinai, before God, the God of Israel.

زمین تکان خورد و آسمان بارید و کوه سینا از ترس حضور تو به لرزه افتاد.

9 You sent abundant rain, O God; You refreshed Your weary inheritance.

ای خدا، تو نعمتها بارانیدی و قوم برگزیدهٔ خود را که خسته و ناتوان بودند، نیرو و توان بخشیدی.

10 Your flock settled therein; O God, from Your bounty You provided for the poor.

جماعت تو در زمین موعود ساکن شدند و تو ای خدای مهربان، حاجت نیازمندان را برآوردی.

11 The Lord gives the command; a great company of women proclaim it:

خداوند کلام را اعلام کرد و کسانی که آن را بشارت دادند عدهٔ بی‌شماری بودند؛ کلام او این است:

12 “Kings and their armies flee in haste; she who waits at home divides the plunder.

«پادشاهان و سپاهیانشان بشتاب می‌گریزند! زنانی که در خانه هستند غنایم جنگی را بین خود قسمت می‌کنند.

13 Though you lie down among the sheepfolds, the wings of the dove are covered with silver, and her feathers with shimmering gold.”

آنها اگرچه روزی فقیر و بینوا بودند، اما اینک خوشبخت و ثروتمندند و خود را مانند کبوتری که بالهایش نقره‌ای و پرهایش طلایی است با زر و زیور آراسته‌اند.»

14 When the Almighty scattered the kings in the land, it was like the snow falling on Zalmon.

خدای قادر مطلق پادشاهانی را که دشمن اسرائیل بودند مانند دانه‌های برف که در جنگلهای کوه صلمون آب می‌شود، پراکنده و محو ساخت.

15 A mountain of God is Mount Bashan; a mountain of many peaks is Mount Bashan.

ای کوههای عظیم باشان، ای سلسله جبال بزرگ که قله‌های بلند دارید،

16 Why do you gaze in envy, O mountains of many peaks? This is the mountain God chose for His dwelling, where the LORD will surely dwell forever.

چرا با حسرت به این کوهی که خدا برای مسکن خود برگزیده است نگاه می‌کنید؟ به یقین خداوند تا به ابد در آن ساکن خواهد بود.

17 The chariots of God are tens of thousands— thousands of thousands are they; the Lord is in His sanctuary as He was at Sinai.

خداوند در میان هزاران هزار ارابه از کوه سینا به خانهٔ مقدّس خویش که در کوه صهیون است، رفته است.

18 You have ascended on high; You have led captives away. You have received gifts from men, even from the rebellious, that the LORD God may dwell there.

آن هنگام که به برترین مکان بالا رفتی، بسیاری را به اسارت بردی و هدایا از آدمیان گرفتی، حتی از کسانی که زمانی یاغی بوده‌اند. اکنون خداوند در میان ما ساکن خواهد شد.

19 Blessed be the Lord, who daily bears our burden, the God of our salvation.

شکر و سپاس بر خداوندی که هر روز بارهای ما را متحمل می‌شود و خدایی که نجات ماست.

20 Our God is a God of deliverance; the Lord GOD is our rescuer from death.

خدای ما نجا‌ت‌دهندۀ ماست و ما را از مرگ می‌رهاند.

21 Surely God will crush the heads of His enemies, the hairy crowns of those who persist in guilty ways.

خدا سر دشمنانش را که در گناه زندگی می‌کنند، خرد خواهد کرد.

22 The Lord said, “I will retrieve them from Bashan, I will bring them up from the depths of the sea,

خداوند می‌فرماید: «دشمنان شما را از باشان و از اعماق دریا باز خواهم آورد

23 that your foot may be dipped in the blood of your foes— the tongues of your dogs in the same.”

تا در میان خون ریخته شدهٔ آنان راه بروید و سگها خون ایشان را بخورند.»

24 They have seen Your procession, O God— the march of my God and King into the sanctuary.

ای خدایی که پادشاه و خداوند من هستی، همهٔ قومها حرکت پیروزمندانهٔ تو را به سوی خانهٔ مقدّست دیده‌اند.

25 The singers lead the way, the musicians follow after, among the maidens playing tambourines.

سرایندگان در پیش و نوازندگان در عقب و دوشیزگان در وسط آنان دف‌زنان حرکت می‌کنند.

26 Bless God in the great congregation; bless the LORD from the fountain of Israel.

همهٔ مردم اسرائیل خدا را حمد گویند. ای فرزندان یعقوب، خداوند را ستایش کنید.

27 There is Benjamin, the youngest, ruling them, the princes of Judah in their company, the princes of Zebulun and of Naphtali.

قبیلهٔ کوچک بنیامین پیشاپیش ستایش‌کنندگان خدا در حرکت است؛ بعد از او رهبران قبیلهٔ یهودا با دسته‌های خود، سپس بزرگان قبیلهٔ زبولون و نفتالی حرکت می‌کنند.

28 Summon Your power, O God; show Your strength, O God, which You have exerted on our behalf.

ای خدا، نیروی خود را برای ما به کار ببر، همان‌گونه که در گذشته این کار را کردی.

29 Because of Your temple at Jerusalem kings will bring You gifts.

به احترام خانهٔ تو در اورشلیم، پادشاهان هدایا نزد تو خواهند آورد.

30 Rebuke the beast in the reeds, the herd of bulls among the calves of the nations, until it submits, bringing bars of silver. Scatter the nations who delight in war.

مصر، آن حیوان وحشی را که در میان نیزارها ساکن است، توبیخ نما. قومهای جهان را که همچون رمه‌های گاو و گوساله هستند، سرزنش کن تا به فرمان تو گردن نهند و نقره‌های خود را به تو تقدیم کنند. اقوامی را که جنگ را دوست می‌دارند، پراکنده ساز.

31 Envoys will arrive from Egypt; Cush will stretch out her hands to God.

مصر هدایا به دست سفیران خود خواهد فرستاد و حبشه دست دعا به سوی خداوند دراز خواهد کرد.

32 Sing to God, O kingdoms of the earth; sing praises to the Lord—

ای ممالک جهان، برای خدا سرود بخوانید؛ خداوند را با سرودها بستایید.

33 to Him who rides upon the highest heavens of old; behold, His mighty voice resounds.

خدای ازلی و ابدی را که در آسمانها نشسته است و با صدای بلند و نیرومند سخن می‌گوید، ستایش کنید.

34 Ascribe the power to God, whose majesty is over Israel, whose strength is in the skies.

قدرت خدا را توصیف نمایید خدایی که شکوه و جلالش بر اسرائیل است و قوتش در آسمانها پابرجاست.

35 O God, You are awesome in Your sanctuary; the God of Israel Himself gives strength and power to His people. Blessed be God!

چه مَهیب است خداوند در مکان مقدّس خویش! خدای اسرائیل به قوم برگزیدهٔ خود قوت و عظمت می‌بخشد. خدا را شکر و سپاس باد!