Psalms 55
1 For the choirmaster. With stringed instruments. A Maskil of David. Listen to my prayer, O God, and do not ignore my plea.
Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.
2 Attend to me and answer me. I am restless in my complaint, and distraught
Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.
3 at the voice of the enemy, at the pressure of the wicked. For they release disaster upon me and revile me in their anger.
Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.
4 My heart murmurs within me, and the terrors of death assail me.
Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.
5 Fear and trembling grip me, and horror has overwhelmed me.
Hvílík skelfing!
6 I said, “Oh, that I had wings like a dove! I would fly away and find rest.
Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.
7 How far away I would flee! In the wilderness I would remain.
Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,
8 I would hurry to my shelter, far from this raging tempest.”
flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.
9 O Lord, confuse and confound their speech, for I see violence and strife in the city.
Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?
10 Day and night they encircle the walls, while malice and trouble lie within.
Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,
11 Destruction is within; oppression and deceit never leave the streets.
morð og gripdeildir.
12 For it is not an enemy who insults me; that I could endure. It is not a foe who rises against me; from him I could hide.
Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.
13 But it is you, a man like myself, my companion and close friend.
En það varst þú, vinur minn og félagi.
14 We shared sweet fellowship together; we walked with the crowd into the house of God.
Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.
15 Let death seize them by surprise; let them go down to Sheol alive, for evil is with them in their homes. (Sheol h7585)
Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)
16 But I call to God, and the LORD saves me.
En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!
17 Morning, noon, and night, I cry out in distress, and He hears my voice.
Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.
18 He redeems my soul in peace from the battle waged against me, even though many oppose me.
Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.
19 God will hear and humiliate them— the One enthroned for the ages— (Selah) because they do not change and they have no fear of God.
Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.
20 My companion attacks his friends; he violates his covenant.
En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.
21 His speech is smooth as butter, but war is in his heart. His words are softer than oil, yet they are swords unsheathed.
Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.
22 Cast your burden upon the LORD and He will sustain you; He will never let the righteous be shaken.
Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.
23 But You, O God, will bring them down to the Pit of destruction; men of bloodshed and deceit will not live out half their days. But I will trust in You.
Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)
