Psalms 52

1 For the choirmaster. A Maskil of David. After Doeg the Edomite went to Saul and told him, “David has gone to the house of Ahimelech.” Why do you boast of evil, O mighty man? The loving devotion of God endures all day long.

Þennan sálm orti Davíð til að andmæla óvini sínum Dóeg sem síðar tók af lífi áttatíu og fimm presta og fjölskyldur þeirra (sjá: 1. Sam. 22.). Kallar þú þig hetju?! Þú sem hreykir þér af ódæði gegn þjóð Guðs og herðir þig gegn miskunn hans.

2 Your tongue devises destruction like a sharpened razor, O worker of deceit.

Þú ert eins og skeinuhættur hnífur, þú svikahrappur!

3 You love evil more than good, falsehood more than speaking truth.

Þú elskar illt meir en gott, lygi umfram sannleika.

4 You love every word that devours, O deceitful tongue.

Rógburð elskar þú og annað skaðræðistal!

5 Surely God will bring you down to everlasting ruin; He will snatch you up and tear you away from your tent; He will uproot you from the land of the living.

En Guð mun koma þér á kné, draga þig út úr húsi þínu og uppræta af landi lifenda.

6 The righteous will see and fear; they will mock the evildoer, saying,

Hinir réttlátu munu sjá það og óttast Guð, síðan hlægja og segja:

7 “Look at the man who did not make God his refuge, but trusted in the abundance of his wealth and strengthened himself by destruction.”

„Svo fer fyrir þeim sem fyrirlíta Guð og treysta á mátt sinn og megin, þeim sem þrjóskast í illsku sinni.“

8 But I am like an olive tree flourishing in the house of God; I trust in the loving devotion of God forever and ever.

Ég er sem grænt olífutré í garði Guðs. Ég treysti á miskunn hans meðan ég lifi.

9 I will praise You forever, because You have done it. I will wait on Your name— for it is good— in the presence of Your saints.

Drottinn, ég vil vegsama þig að eilífu og þakka það sem þú hefur gert. Ég segi hinum trúuðu: Góður er Guð!