< Psalms 50 >

1 A Psalm of Asaph. The Mighty One, God the LORD, speaks and summons the earth from where the sun rises to where it sets.
مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.
2 From Zion, perfect in beauty, God shines forth.
نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.
3 Our God approaches and will not be silent! Consuming fire precedes Him, and a tempest rages around Him.
خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.
4 He summons the heavens above, and the earth, that He may judge His people:
او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.
5 “Gather to Me My saints, who made a covenant with Me by sacrifice.”
خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»
6 And the heavens proclaim His righteousness, for God Himself is Judge.
آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.
7 “Hear, O My people, and I will speak, O Israel, and I will testify against you: I am God, your God.
«ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.
8 I do not rebuke you for your sacrifices, and your burnt offerings are ever before Me.
دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.
9 I have no need for a bull from your stall or goats from your pens,
من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،
10 for every beast of the forest is Mine— the cattle on a thousand hills.
زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.
11 I know every bird in the mountains, and the creatures of the field are Mine.
همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.
12 If I were hungry, I would not tell you, for the world is Mine, and the fullness thereof.
اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.
13 Do I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?
مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟
14 Sacrifice a thank offering to God, and fulfill your vows to the Most High.
«قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.
15 Call upon Me in the day of trouble; I will deliver you, and you will honor Me.”
هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»
16 To the wicked, however, God says, “What right have you to recite My statutes and to bear My covenant on your lips?
اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟
17 For you hate My instruction and cast My words behind you.
زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.
18 When you see a thief, you befriend him, and throw in your lot with adulterers.
وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.
19 You unleash your mouth for evil and unharness your tongue for deceit.
سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.
20 You sit and malign your brother; you slander your own mother’s son.
هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.
21 You have done these things, and I kept silent; you thought I was just like you. But now I rebuke you and accuse you to your face.
این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.
22 Now consider this, you who forget God, lest I tear you to pieces, with no one to rescue you:
«ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.
23 He who sacrifices a thank offering honors Me, and to him who rights his way, I will show the salvation of God.”
قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

< Psalms 50 >