< Psalms 44 >

1 For the choirmaster. A Maskil of the sons of Korah. We have heard with our ears, O God; our fathers have told us the work You did in their days, in the days of old.
برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای.
2 With Your hand You drove out the nations and planted our fathers there; You crushed the peoples and cast them out.
تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی.
3 For it was not by their sword that they took the land; their arm did not bring them victory. It was by Your right hand, Your arm, and the light of Your face, because You favored them.
قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی.
4 You are my King, O God, who ordains victories for Jacob.
ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان.
5 Through You we repel our foes; through Your name we trample our enemies.
ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد.
6 For I do not trust in my bow, nor does my sword save me.
امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد،
7 For You save us from our enemies; You put those who hate us to shame.
زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی.
8 In God we have boasted all day long, and Your name we will praise forever.
برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود.
9 But You have rejected and humbled us; You no longer go forth with our armies.
اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی.
10 You have made us retreat from the foe, and those who hate us have plundered us.
تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند.
11 You have given us up as sheep to be devoured; You have scattered us among the nations.
ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای.
12 You sell Your people for nothing; no profit do You gain from their sale.
تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای.
13 You have made us a reproach to our neighbors, a mockery and derision to those around us.
ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم.
14 You have made us a byword among the nations, a laughingstock among the peoples.
ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند.
15 All day long my disgrace is before me, and shame has covered my face,
از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است.
16 at the voice of the scorner and reviler, because of the enemy, bent on revenge.
از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم.
17 All this has come upon us, though we have not forgotten You or betrayed Your covenant.
این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم.
18 Our hearts have not turned back; our steps have not strayed from Your path.
نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم.
19 But You have crushed us in the lair of jackals; You have covered us with deepest darkness.
با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای.
20 If we had forgotten the name of our God or spread out our hands to a foreign god,
اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم،
21 would not God have discovered, since He knows the secrets of the heart?
آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟
22 Yet for Your sake we face death all day long; we are considered as sheep to be slaughtered.
تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند.
23 Wake up, O Lord! Why are You sleeping? Arise! Do not reject us forever.
ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز!
24 Why do You hide Your face and forget our affliction and oppression?
چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟
25 For our soul has sunk to the dust; our bodies cling to the earth.
اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم.
26 Rise up; be our help! Redeem us on account of Your loving devotion.
برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی!

< Psalms 44 >