Psalms 39

1 For the choirmaster. For Jeduthun. A Psalm of David. I said, “I will watch my ways so that I will not sin with my tongue; I will guard my mouth with a muzzle as long as the wicked are present.”

Napagpasyahan ko, “Iingatan ko kung ano ang aking sasabihin para hindi magkasala dahil sa aking dila. Bubusalan ko ang aking bibig habang nasa harapan ng masamang tao.”

2 I was speechless and still; I remained silent, even from speaking good, and my sorrow was stirred.

Nanatili akong tahimik; pinigilan ko ang aking mga salita kahit na sa pagsasabi ng mabuti, at ang aking paghihirap ay lalong lumala.

3 My heart grew hot within me; as I mused, the fire burned. Then I spoke with my tongue:

Nag-aalab ang aking puso; kapag iniisip ko ang tungkol sa mga bagay na ito, nakapapaso ito tulad ng isang apoy. Kaya sa wakas nagsalita na ako.

4 “Show me, O LORD, my end and the measure of my days. Let me know how fleeting my life is.

Yahweh, ipaalam mo sa akin kung kailan ang katapusan ng aking buhay at ang kahabaan ng aking mga araw. Ipakita mo sa akin kung paano ako lilipas.

5 You, indeed, have made my days as handbreadths, and my lifetime as nothing before You. Truly each man at his best exists as but a breath.

Tingnan mo, ginawa mo lamang kasing lapad ng aking kamay ang aking mga araw, at ang haba ng aking buhay ay balewala para sa iyo. Tunay na ang bawat tao ay parang isang hininga. (Selah)

6 Surely every man goes about like a phantom; surely he bustles in vain; he heaps up riches not knowing who will haul them away.

Tunay nga na ang bawat tao ay lumalakad tulad ng isang anino. Tunay nga na ang lahat ng tao ay nagmamadali sa pag-iipon ng kayamanan kahit na hindi nila alam kung kanino mapupunta ito.

7 And now, O Lord, for what do I wait? My hope is in You.

Ngayon, Panginoon, para saan ang aking paghihintay? Ikaw lamang ang aking pag-asa.

8 Deliver me from all my transgressions; do not make me the reproach of fools.

Ako ay bigyan mo ng katagumpayan sa lahat ng aking mga kasalanan: huwag mo akong gawing paksa ng pangungutya ng mga mangmang.

9 I have become mute; I do not open my mouth because of what You have done.

Nananahimik ako at hindi binubuksan ang aking bibig dahil sa iyong ginawa.

10 Remove Your scourge from me; I am perishing by the force of Your hand.

Itigil mo na ang pagpapahirap sa akin; nalulula ako sa pamamagitan ng hampas ng inyong kamay.

11 You discipline and correct a man for his iniquity, consuming like a moth what he holds dear; surely each man is but a vapor.

Kapag itinutuwid mo ang mga tao dahil sa kasalanan, dahan-dahan mong inuubos ang kanilang lakas tulad ng isang gamu-gamo; tunay na balewala ang lahat ng tao tulad ng singaw. (Selah)

12 Hear my prayer, O LORD, and give ear to my cry for help; do not be deaf to my weeping. For I am a foreigner dwelling with You, a stranger like all my fathers.

Pakinggan mo ang aking dalangin, Yahweh, makinig ka sa akin, makinig ka sa aking pag-iyak! Huwag kang maging bingi sa akin, dahil tulad ako ng isang dayuhang kasama ninyo, isang nangibang-bayan tulad ng lahat ng aking mga ninuno.

13 Turn Your gaze away from me, that I may again be cheered before I depart and am no more.”

Ibaling mo ang iyong pagtitig mula sa akin para muli akong makangiti bago ako mamatay.”