Psalms 35

1 Of David. Contend with my opponents, O LORD; fight against those who fight against me.

۱ مزمور داود ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند.

2 Take up Your shield and buckler; arise and come to my aid.

۲ سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز.

3 Draw the spear and javelin against my pursuers; say to my soul: “I am your salvation.”

۳ و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به‌جان من بگو من نجات توهستم.

4 May those who seek my life be disgraced and put to shame; may those who plan to harm me be driven back and confounded.

۴ خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند.

5 May they be like chaff in the wind, as the angel of the LORD drives them away.

۵ مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند.

6 May their path be dark and slick, as the angel of the LORD pursues.

۶ راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.

7 For without cause they laid their net for me; without reason they dug a pit for my soul.

۷ زیرا دام خود را برای من بی‌سبب درحفره‌ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند.

8 May ruin befall them by surprise; may the net they hid ensnare them; may they fall into the hazard they created.

۸ هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

9 Then my soul will rejoice in the LORD and exult in His salvation.

۹ و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود.

10 All my bones will exclaim, “Who is like You, O LORD, who delivers the afflicted from the aggressor, the poor and needy from the robber?”

۱۰ همه استخوانهایم می‌گویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو می‌رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.»

11 Hostile witnesses come forward; they make charges I know nothing about.

۱۱ شاهدان کینه ور برخاسته‌اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می‌پرسند.

12 They repay me evil for good, to the bereavement of my soul.

۱۲ به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند. جان مرا بیکس گردانیده‌اند.

13 Yet when they were ill, I put on sackcloth; I humbled myself with fasting, but my prayers returned unanswered.

۱۳ و اما من چون ایشان بیمار می‌بودند پلاس می‌پوشیدم. جان خود را به روزه می‌رنجانیدم ودعایم به سینه‌ام برمی گشت.

14 I paced about as for my friend or brother; I was bowed down with grief, like one mourning for his mother.

۱۴ مثل آنکه اودوست و برادرم می‌بود، سرگردان می‌رفتم. چون کسی‌که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می‌شدم.

15 But when I stumbled, they assembled in glee; they gathered together against me. Assailants I did not know slandered me without ceasing.

۱۵ ولی چون افتادم شادی‌کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

16 Like godless jesters at a feast, they gnashed their teeth at me.

۱۶ مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می‌کنند. دندانهای خود را بر من می‌افشردند.

17 How long, O Lord, will You look on? Rescue my soul from their ravages, my precious life from these lions.

۱۷ ‌ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.

18 Then I will give You thanks in the great assembly; I will praise You among many people.

۱۸ و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

19 Let not my enemies gloat over me without cause, nor those who hate me without reason wink in malice.

۱۹ تاآنانی که بی‌سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند، چشمک نزنند.

20 For they do not speak peace, but they devise deceitful schemes against those who live quietly in the land.

۲۰ زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند.

21 They gape at me and say, “Aha, aha! Our eyes have seen!”

۲۱ و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هه چشم ما دیده است.

22 O LORD, You have seen it; be not silent. O Lord, be not far from me.

۲۲ ‌ای خداوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

23 Awake and rise to my defense, to my cause, my God and my Lord!

۲۳ خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من.

24 Vindicate me by Your righteousness, O LORD my God, and do not let them gloat over me.

۲۴ ‌ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

25 Let them not say in their hearts, “Aha, just what we wanted!” Let them not say, “We have swallowed him up!”

۲۵ تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیده‌ایم.

26 May those who gloat in my distress be ashamed and confounded; may those who exalt themselves over me be clothed in shame and reproach.

۲۶ و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

27 May those who favor my vindication shout for joy and gladness; may they always say, “Exalted be the LORD who delights in His servant’s well-being.”

۲۷ آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.

28 Then my tongue will proclaim Your righteousness and Your praises all day long.

۲۸ و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.