Psalms 35
1 Of David. Contend with my opponents, O LORD; fight against those who fight against me.
Drottinn, farðu gegn þeim sem ásækja mig. Berst þú við þá sem berjast gegn mér.
2 Take up Your shield and buckler; arise and come to my aid.
Klæddu þig brynju, taktu fram skjöld og verndaðu mig.
3 Draw the spear and javelin against my pursuers; say to my soul: “I am your salvation.”
Lyftu spjóti mér til varnar, því að óvinir mínir nálgast. Segðu við mig: „Ég bjarga þér!“
4 May those who seek my life be disgraced and put to shame; may those who plan to harm me be driven back and confounded.
Láttu þá verða til skammar sem ofsækja mig. Snúðu þeim frá og ruglaðu þá í ríminu!
5 May they be like chaff in the wind, as the angel of the LORD drives them away.
Feyktu þeim burt eins og laufum í vindi. Engill þinn varpi þeim um koll.
6 May their path be dark and slick, as the angel of the LORD pursues.
Gerðu veg þeirra myrkan og hálan er engill þinn eltir þá.
7 For without cause they laid their net for me; without reason they dug a pit for my soul.
Því að þótt ég gerði þeim ekkert illt, lögðu þeir fyrir mig gildru og grófu mér gröf.
8 May ruin befall them by surprise; may the net they hid ensnare them; may they fall into the hazard they created.
Láttu eyðingu koma yfir þá þegar þeir eiga þess síst von. Þeir falli á eigin bragði og tortímist.
9 Then my soul will rejoice in the LORD and exult in His salvation.
En ég mun fagna í Drottni. Hann mun frelsa mig!
10 All my bones will exclaim, “Who is like You, O LORD, who delivers the afflicted from the aggressor, the poor and needy from the robber?”
Ég lofa hann af öllu hjarta. Hver er vörn lítilmagnans nema hann? Hver annar en hann verndar hinn veika og þurfandi gegn ofbeldismönnunum sem ræna og rupla.
11 Hostile witnesses come forward; they make charges I know nothing about.
Slíkir menn eru ljúgvottar. Þeir ásaka mig um hluti sem ég hef aldrei heyrt.
12 They repay me evil for good, to the bereavement of my soul.
Ég gerði þeim gott eitt, en þeir launa mér með illu. Ég er að dauða kominn.
13 Yet when they were ill, I put on sackcloth; I humbled myself with fasting, but my prayers returned unanswered.
Þegar þeir lágu sjúkir klæddist ég sorgarbúningi og var dapur. Ég fastaði – neitaði mér um mat – og bað í einlægni fyrir heilsu þeirra.
14 I paced about as for my friend or brother; I was bowed down with grief, like one mourning for his mother.
Ég var harmandi, eins og móðir mín, vinur eða bróðir væru sjúk og að dauða komin.
15 But when I stumbled, they assembled in glee; they gathered together against me. Assailants I did not know slandered me without ceasing.
En nú gleðjast þeir yfir óförum mínum. Þeir koma saman til að baktala mig – jafnvel ókunnugir og útlendingar eru í þeirra hópi.
16 Like godless jesters at a feast, they gnashed their teeth at me.
Þeir ala á illsku, formæla mér og hæða mig.
17 How long, O Lord, will You look on? Rescue my soul from their ravages, my precious life from these lions.
Drottinn, hve lengi ætlar þú að horfa á aðgerðalaus? Gríptu inn í og bjargaðu mér, því að ég er einmana og þessir vargar bíða færis.
18 Then I will give You thanks in the great assembly; I will praise You among many people.
Frelsaðu mig og þá mun ég þakka þér í áheyrn alls safnaðarins, vegsama þig meðal fjölda fólks.
19 Let not my enemies gloat over me without cause, nor those who hate me without reason wink in malice.
Láttu þá ekki fá sigur sem ráðast gegn mér án minnsta tilefnis. Láttu mig ekki falla, því það mundi gleðja þá mjög.
20 For they do not speak peace, but they devise deceitful schemes against those who live quietly in the land.
Þeir tala hvorki um frið, né það að gera gott, nei, heldur brugga þeir saklausum mönnum launráð.
21 They gape at me and say, “Aha, aha! Our eyes have seen!”
Þeir hafa hátt og segja mig beita ranglæti. „Já!“segja þeir, „við sáum það með eigin augum!“
22 O LORD, You have seen it; be not silent. O Lord, be not far from me.
En Drottinn þekkir málið betur en nokkur annar. Gríptu inn í! Skildu mig ekki eftir einan og yfirgefinn!
23 Awake and rise to my defense, to my cause, my God and my Lord!
Stígðu fram, Drottinn, Guð minn! Láttu mig ná rétti mínum.
24 Vindicate me by Your righteousness, O LORD my God, and do not let them gloat over me.
Þú ert réttlátur og þekkir málið. Lýstu yfir sakleysi mínu. Láttu ekki óvini mína hlakka yfir ógæfu minni.
25 Let them not say in their hearts, “Aha, just what we wanted!” Let them not say, “We have swallowed him up!”
Láttu þá ekki segja: „Gott! Það fór eins og við óskuðum! Loksins tókst okkur að gera út af við hann!“
26 May those who gloat in my distress be ashamed and confounded; may those who exalt themselves over me be clothed in shame and reproach.
Láttu þá blygðast sín. Láttu þá sem sýna mér hroka og fagna yfir óförum mínum, sjálfa þola skömm og svívirðing.
27 May those who favor my vindication shout for joy and gladness; may they always say, “Exalted be the LORD who delights in His servant’s well-being.”
Láttu þá sem óska mér blessunar sjá góða daga. Þeir hrópi: „Mikill er Drottinn sem gerir vel við þjón sinn!“
28 Then my tongue will proclaim Your righteousness and Your praises all day long.
Ég vil segja öllum frá réttlæti Drottins og lofa hann liðlangan daginn.
