Psalms 137

1 By the rivers of Babylon we sat and wept when we remembered Zion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 There on the willows we hung our harps,

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 for there our captors requested a song; our tormentors demanded songs of joy: “Sing us a song of Zion.”

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 How can we sing a song of the LORD in a foreign land?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 If I forget you, O Jerusalem, may my right hand cease to function.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 May my tongue cling to the roof of my mouth if I do not remember you, if I do not exalt Jerusalem as my greatest joy!

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Remember, O LORD, the sons of Edom on the day Jerusalem fell: “Destroy it,” they said, “tear it down to its foundations!”

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 O Daughter of Babylon, doomed to destruction, blessed is he who repays you as you have done to us.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Blessed is he who seizes your infants and dashes them against the rocks.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!