< Psalms 137 >
1 By the rivers of Babylon we sat and wept when we remembered Zion.
Haduol sa mga suba sa Babilonia, Didto kami nanaglingkod, oo, nanaghilak kami, Sa nahinumdum kami sa Sion.
2 There on the willows we hung our harps,
Sa ibabaw sa mga tangbo didto sa kinataliwad-an niini Gipamitay namo ang among mga alpa.
3 for there our captors requested a song; our tormentors demanded songs of joy: “Sing us a song of Zion.”
Kay didto, (sila) nga mingdala kanamo nga mga binihag, nanagpangayo kanamo ug mga awit, Ug (sila) nga nanagsakit kanamo nanagpangayo kanamo ug kalipay, nga nagaingon: Awiti kami ug usa sa mga awit sa Sion.
4 How can we sing a song of the LORD in a foreign land?
Unsaon namo sa pag-awit sa alawiton ni Jehova Sa yuta nga dili amo?
5 If I forget you, O Jerusalem, may my right hand cease to function.
Kong mahikalimot ako kanimo, Oh Jerusalem, Pahikalimti sa akong toong kamot ang iyang pagkabatid.
6 May my tongue cling to the roof of my mouth if I do not remember you, if I do not exalt Jerusalem as my greatest joy!
Papilita ang akong dila sa alingagngag sa akong baba, Kong ako dili mahinumdum kanimo; Kong ang Jerusalem dili ko palabihon Ibabaw sa akong dakung kalipay.
7 Remember, O LORD, the sons of Edom on the day Jerusalem fell: “Destroy it,” they said, “tear it down to its foundations!”
Hinumdumi, Oh Jehova, batok a mga anak sa Edom Ang adlaw sa Jerusalem; Nga nanag-ingon: Gun-oba siya, gunoba siya, Bisan hangtud ngadto sa mga patukoranan niana.
8 O Daughter of Babylon, doomed to destruction, blessed is he who repays you as you have done to us.
Oh anak nga babaye sa Babilonia, ikaw nga pagalaglagon, Malipayon siya, nga magabalus kanimo Ingon sa imong pag-alagad kanamo.
9 Blessed is he who seizes your infants and dashes them against the rocks.
Magamalipayon siya nga magakuha ug magasalibay sa imong mga kabataan Batok sa bato.