< Psalms 127 >
1 A song of ascents. Of Solomon. Unless the LORD builds the house, its builders labor in vain; unless the LORD protects the city, its watchmen stand guard in vain.
Ef hús er ekki byggt að ráði Drottins, erfiða smiðirnir til ónýtis. Ef Drottinn verndar ekki borgina, vaka verðirnir til einskis.
2 In vain you rise early and stay up late, toiling for bread to eat— for He gives sleep to His beloved.
Hvers vegna þrælar þú myrkranna á milli af ótta við skort? Veistu ekki að Guð vill að vinir hans fái þá hvíld sem þeir þarfnast? Á meðan þeir sofa, blessar hann þá með gjöfum.
3 Children are indeed a heritage from the LORD, and the fruit of the womb is His reward.
Börnin eru gjöf frá Guði, ávöxtur móðurkviðar og laun frá Drottni.
4 Like arrows in the hand of a warrior, so are children born in one’s youth.
Börn sem maður eignast ungur, eru eins og beittar örvar – þau koma síðar að gagni!
5 Blessed is the man whose quiver is full of them. He will not be put to shame when he confronts the enemies at the gate.
Sæll er sá maður sem hefur fyllt örvamæli sinn með þeim! Hann mun ekki verða til skammar þegar hann þarf að útkljá deilumál við óvini sína!