Psalms 12

1 For the choirmaster. According to Sheminith. A Psalm of David. Help, O LORD, for the godly are no more; the faithful have vanished from among men.

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

2 They lie to one another; they speak with flattering lips and a double heart.

همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

3 May the LORD cut off all flattering lips and every boastful tongue.

ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

4 They say, “With our tongues we will prevail. We own our lips—who can be our master?”

که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

5 “For the cause of the oppressed and for the groaning of the needy, I will now arise,” says the LORD. “I will bring safety to him who yearns.”

خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

6 The words of the LORD are flawless, like silver refined in a furnace, like gold purified sevenfold.

وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

7 You, O LORD, will keep us; You will forever guard us from this generation.

ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

8 The wicked wander freely, and vileness is exalted among men.